sözler idi. Dünen gece barede heç ne soruşmayan Fateh gelinini bu gün çox tedirgin halda gördü. Bahar seher yemeyinden sonra gözünü saatdan çekmirdi. Bu gün vaxt ona göre çox gec gedirdi, eqrebler ona ezab vermekle meşğul idi kimi görünürdü. Yuliya Bahara "Deyesen dünen sene kifayet etmeyib" deye heç xoş olmayan ton ile söz atsa da , artıq bu cür yanaşmaya alışan ve hal-hazırda bütün bu xırdalıqlara vaxt serf etmek fikrinde olmayan Bahar heç ne demedi, heç adeten olduğu kimi pis de olmadı, eksine sanki acıqla yeniden saata baxdı. Nehayet erinin onu götürmek zamanı gelib çatmışdı. Maşının sesi gelmemişdi, ancaq erine her cehetden güvenen Bahar artıq heyetde onu gözleyirdi. Siqnal sesini eşidende mektebde vurulan zengi eşiderken, dersi öyrenmediyi üçün gerginliyi nehayet ata bilecek şagird kimi gözleri işıldadı. Yaşar açılan darvazadan içeri doğru ireliletdiyi avtomobilin penceresinden boylananda Bahar onu iri tebessüm ile qarşılamışdı. Yox, dünen baş verenler xülya deyildi, heqiqet idi, sevgi idi, xoşbextlik idi... Bahar evvelce yavaş başladığı addımları qaçışla bitirdi. Onlar darvazadan çıxdıqları an çantadan çıxardığı saliqeyle bükdüyü zerfi Yaşara doğru uzatdı ve qorxuyla gülümsedi, sanki hele de etdiyine emin deyilmiş kimi. Yaşar elini idarede saxlasa da , müherriki söndürmese de ,simasında yaranan narın teeccüb kölgesiyle heyat yoldaşına baxırdı. -Bu nedir? Bahar heç ne demedi ve zerfi qatlayıb onun ağ rengli köyneyinin döş cibine qoydu. Derhal sonra heç ona mexsus olmayan hereket ile Yaşarın üzünü elleri arasına alıb derin öpüş ile yanağına daldı. Artıq defelerle arvadını dodaqlarından öpen Yaşar üçün bu zerif olmasa da saf olan yanaqdan öpüş bedenindeki hormonların en böyük düşmenine çevrilmişdi. Baharı qollarına alıb ele maşının içindece öpüşlere qerq etmemesi üçün saniyeler çeken teeccübü yeterli idi. Bahar onun dünen etdiyi kimi dodaqlarını Yaşarın qulağına yapışdırıb- Men seni sevirem- deye pıçıldayanda, heyat yoldaşından aylardır yaxınlıq gözleyen er

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>