gözlerini böyütdü. -Bahar ...- ağzını ne ise demek üçün açsa da , -Gecikirik, - deyen Bahar utancaq tebessüm ile qarşı çıxdı ve gözlerini qaçırdı. Yaşar da simasında yaranan gülüşü gizletmeden avtomobili işe saldı ve yola düzeldi. Yol ikisine de o qeder qısa gelmişdi ki, heç bir kelme de kesmediklerinin ferqine artıq ünvana çatdıqlarında vardılar. Bu defe Yaşar Bahar ile birlikde maşından düşmeye telesdi ve onu qolundan tutub özüne doğru çekdi. -Ümid edirem bu gece eyniyle başladığı kimi bitecek, - eyhamlı sözler onsuz durmadan qızaran Baharın boğazındakı qomu aşağı doğru endirmesine sebeb oldu. -Xahiş edirem, mektubu oxu, unutma- deye kekeledi. -İlahii, mene sen deye müraciet eden o dil , - Yaşar gözlerini şehvetle qıydı ve ani hereketle Baharı yanağından öpüb qızın gözleri iri şekilde onun sinesine vurmasıyla arxaya doğru getmişdi. Yaşar içindeki hisslere ve bütün bunlara özü de heyretlendiyi halda sevincinin hüdudlarını tanımırdı, görmürdü ve xoşbextliyin qapısının döyüldüyünü qulaqları ile eşidirdi, amma açmağa doğru uzanmış el hansısa ses ile hereketini saxladı. -Bahar!- Yaşar heyat yoldaşını sesleyen insanın yeqin ki, onun adaşına müraciet etdiyi düşüncesi ile arxaya çevrilende, qarşısında gördüyü adamın artıq pillekenlere qedemini basan Baharın üzünde yaratdığı ifadeden işin tamam başqa olduğunu anlamışdı.
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç