evi de yığışdırdılar.
Her şeyden xebersiz Selim ise Ayline qızılgül buketi hazırladıb klinikaya yolladı. Sehvini anlamışdı. Qırdığı qelbi belece berpa etmek isteyirdi. Ne derece bacara bilerdi, bilmek olmurdu. Aylin en çox qızılgülleri sevirdi. Selim bunu bilmeden ona qızılgül almışdı. Üstüne de not yazmışdı;Seni qırmaq istemirdim. Bağışla meni. Sonradan ne qeder düşündü ki, axı bu buketi niye yolladım? Bu ne hisslerdir bele? Onu niye düşünürem?Axı Selim bir o qeder de bele şeyleri beynine salmazdı. Olub biten şeylere göre heç vaxt vicdan etmezdi. Ve ya üzr istemezdi.Ona göre de bu etdiyi onun özüne de qeribe görünürdü. Axırda Sadece qelbini qırdığı bir insandan üzr istediyi qenaetine geldi. Bu fikir onun üreyini rahatlatdı. Ele belece işini de başa vurdu. Artıq axşam idi. Aylinden ne zeng var idi, ne mesaj. Sonra da düşündü ki, axı niye zeng etmelidir ki? Bundan qabaq ele bil zengleşmişik. Bu fikirden üreyi heç de soyumadı.En azından çiçek üçün teşekkür ede bilerdi axı. Ağlına gelen fikirden üzünü turşutdu. Telefonuna gelen zengi kim olduğuna bele baxmadan ağzı qulaqlarında tez açdı. Aylin olduğunu düşünmüşdü.
-"Aylin... "-dedi ve xettin diger ucundakı sesi eşidib sözünü yarıda kesdi. Zeng eden Aylin yox Sara idi.
-Başa düşmedim Selim. Aylinin zengini gözleyirdin?-sesinde qısqanclıq var idi.
-İndice Aylinle danışdım. Axşam qonağımız olacaq. Ele bildim yene odu ona göre.
-Amma sesin ele sevincli idi ki.
-Sene ele gelib, - dedi ciddi - ciddi.
Sara şübheli sesi ile:
-Ne bilim.Sanki sevincli idin,-dedi.
-Sen ne deyecekdin, Sara? Bir az işim var. Getmeliyem.
-Ele- bele zeng etdim men. Sen get işinde ol. Helelik.
-Oldu helelik.
Sara zengi bitirib düşünmeye başladı. "Yoxsa bunların arasında nese var?Elbette, ola biler. Eyni evde qalırlar. Ola biler. Men buna icaze vere bilmerem. Selimi kimse menden ala bilmez".
En tehlükeli qadın qısqanc qadındır. Her an her şey ede biler. Sara da artıq qısqanmağa başlayırdı. Ona aid olanı kimse ondan qopara bilmezdi. O
Xosdu ureyim
Təşəkkurlər mələyim
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç
