qorxudurdu,- Biz de gedek?
-Tez eve getmek isteyirdi. Düşünmeye ehtiyacı vardı. Düşündükce daha çox batsa da, düşünende neyise yoluna qoya bileceyini düşünürdü.
-Gedek!
Selim eve çatsa da, eve girmek istemirdi. Bir müddet maşında oturdu. Telefonu zeng çalırdı ,amma o qeder düşünceli idi ki, telefonun sesini bele eşitmirdi. Bir müddet maşında oturduqdan sonra yavaş addımlarla eve girdi. Ev Selime daha sessiz görünürdü. Divanda oturdu. Televizoru yandırdı. Fikrini dağıtmaq isteyirdi. İlk açdığı kanal musiqi kanalı idi. Onun ruh halını yansıtan bir mahnı seslenirdi. Mahnıya kilitlenib qaldı. Heyat onu hara çekirdi bele???
Senden uzakta hep bir şeyler eksik,
Gönlümde derman yok, inan bir nefeslik.
Ne bir avuntu, ne de bir az ümit.
Ne yaptın bana, nedir bu sessizlik?
İçimde bir şey acıyor sen gelince aklıma, her şeyim.
Mahnıya qulaq asaraq divanda yatıb qaldı. Oyananda artıq saat 5i gösterirdi.Qalxıb gözlerini ovdu. "Özüne gel, Selim. Axı ne olub sene?". Ayağa durub metbexe keçdi, bir stekan su içdi.
Özü- özüne etiraf ede bilmese de, o aşiq olurdu.Sadece bir az ayrılıq lazım imiş bu sevgini alovlandırmaq üçün. İnsan, onsuzda, bele bir mexluqdur. Elinde olanda deyil, elinden sürüşüb gedende anlayır her şeyi. O da indi en çetin veziyyete idi. Anlamadığı boşluq , anlamadığı hissler, anlamadığı sessizlik...
En böyük ezabım oldu sensizlik.
Sen gedenden ümidsizem sabaha
Belke, anlamağa besdir sessizlik.
Sükutu poz, mene geri gel daha.
Olucak tabi
Adam aşik olur... )
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç