yetindim.
- Hümeyra, çetinliyini başa düşürem, canım. Bağışla meni.
Aycanın meni qucaqlaması ile göz yaşlarım yeniden axmağa başladı. Onunda ağladığını hiss edirdim... Bu meselede tek günahkar men özüm idim. Nişanlı olduğum halda Onura yaxın duran men idim, Aycanı nece günahlandıra bilerdim…
- Bilirsen, heç peşman deyilem. - Aycandan aralanıb gülümseyerek davam etdim. - Buraya geldiyime göre de Onuru tanıdığıma göre de… Mene göre narahat olma, emin ol men Xezerle çox xoşbext olacağam. Göreceksen keçecek her şey.
- İnşAllah, Hümeyracan.
Ayağa qalxıb leng addımlarla otağıma qalxdım. Dediklerime özümü nece inandıracağım haqda heç bir fikire sahib deyildim. Qapını kilidleyib özümü yatağa atmışdım ele otağa girer girmez.
Ne vaxt yuxuya daldığımı bilmeden axşamüstü oyanmışdım. Qalxıb çöle çıxdığımda az qalırdı havanın qaralmağına. Aşağı enib çardağa gelerek anamın yanına oturdum.
- Hümeyra, Xezer sabah gelecek?
- Beli, ana.
Anamın sualını cavabladıqdan sonra başımı çiynine yaslayıb düşüncelere daldım. Men her hansı bir hiss qarşısında bu hallara düşecek qeder zeif biri deyildim. İndi bu veziyyetim ne idi? Men ne edirdim bele? Bir an evvel özüme gelmeli heyatıma qaldığım yerden davam etmeli idim. Başımı qaldırıb yanımdakıları süzdüm. Her kes söhbet edir danışıb gülürdü, menden başqa… Men onsuzda ünsiyyetden qaçan biri idim, amma bu defe heç söhbete qoşulmaq fikrim de yox idi. Amma artıq bezi şeyleri deyişdirmeyin zamanı gelmişdi. Bele davam ede bilmezdim…
Ertesigün Xezerin gelişi ile geri dönmek zamanımız gelmişdi. İlk defe idi bu rayona gelişi, nene babamın evinde qonaq olduğu. Bu sebebden her kes terefinden Xezere hörmetde qüsur edilmirdi. Bütün bunlara elbette ki, men çox şad olurdum.
- Hümeyra,
- Beli, nene,
- Ezizim, here bir iş görür deye Xezer tek qalıb darıxır deyesen. - Ses tonunu nisbeten yükseltdi. - Yemekler hazır olana qeder siz ikiniz gedin bir az kendi gezin.
- Çox yaxşı olar, Hümeyra, gezdiyin yerleri görmüş olaram men de.
Xezerin de

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>