metbexe keçdi. Metbexe geden dehlizde güzgülü şkaf var idi. Tez özüne güzgüde baxıb: "Aman Allahım. Men ne gündeyem", - dedi öz özüne. Özüne bir az el gezdirmeye çalışdı. Eslinde ise, Aylin bele çox şirin bir görkemde idi.
-Aylin, nese dedin? - Aylinin sesini eşitse de, ne dediyini anlamamışdı.
"Ele bil ki bununla danışan var",- dedi öz-özüne,sonra salon terefe üzünü tutaraq bir az ucadan dedi, - Heç ne demedim.
Qayıdanda bir fincan qehve ile geri döndü ve fincanı Selime uzatdı.
-Çox sağ ol,-deyerek Selim bir qurtum içib fincanı elinde tutdu.Heyecanlı idi. Ne danışsın, bilmirdi. Gelerken çox şey düşünmüşdü. Ne deyecekdi,nece davranacaqdı. Hamını ölçüb-biçmişdi. İndi hamı buxar olub uçmuşdu sanki.
-Nuş olsun, - deyib Aylin de oturacaqda oturdu,-Niye gelmisen, Selim?
Selim qehveni qurtumlayaraq sessiz dayandı. Aylin hele de Selimden cavab gözleyirdi. Üreyi ele süretle döyünürdü ki,üreyinin ritmini Selim eşider deye bir az kenara çekildi hetta. Selim onun üçün deyerli idi. Bunu özlüyünde etiraf edirdi. Darıxmışdı onun üçün. Nezerlerini heyranlıqla Selimin üzünde gezdirdi. Selim ise hele de qehvesini içirdi. Selim qehveni elinden masaya qoyub nezerini Ayline çevirdi. Aylin özünü itirib baxışlarını yayındırdı.
-Geyin. Eve gedirik,-dedi.
-Başa düşmedim. Niye ki?- Esebi bir gülümseme ile Selime baxdı.
Selim ağlına gelen ilk behaneni dedi:
-Axşam valideynlerimiz bize gelecek.
-Nee? Doğrudan?-Aylin yerinden qalxdı. Otağa girmek istedi. Özünü itirmişdi bir anlıq. Sonra yeniden yerine qayıdıb oturdu.
-Hee, Aylin.. Ona göre geldim ki, seni aparam.
-Nese olmayıb ki, Selim,-telaşla Selime baxdı. Hemişe telaşlananda Aylinin gözleri böyüyerdi. İndi de gözlerini tam açaraq Selimden cavab gözleyirdi.
-Yox. Narahat olma. Ele bir şey yoxdur. Ele-bele gelirler.
-He lap yaxşı,-dedi ve rahat nefes aldı,-Onda sen get. Men hazırlaşım. Klinikaya baş çekmeliyem hele,-deyib ayağa durdu.
-Sen hazırlaş, men gözleyerem. Men apararam seni.
-Lazım deyil. Men
Merdimazar çıxdı meydana.
❤❤
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç