içindeki sinir alovunu söndüre bilmirdi. Birden çevrildi ve yeniden Baharın üzerine geldi. Qızın zerif çenesi onun barmaqları arasında sıxıldıqca , göz yaşları da sel kimi gözlerinden axmaqda idi. -Sen...sen de hamı kimisen. Bütün qadınlar kimi: alçaq , satqın ve iyrenc! Ele bilirdin özünü saf göstererek meni aldada bileceksen ,he? Sene her şey asan gelirdi, amma men her şeyi istediyin kimi etmemişden önce senin iç üzünü gördüm! -Yyaşşar, - Bahar çenesinin sıxılmasına göre ireli gelen dodaqları arasından gücle onun adını çıxara bildi. -Mmen... -Yum! Danışma! - Yaşar eseb yağışı kimi gözlerinden yağan yaşlara azadlıq vermişdi. Dişlerini bir-birine berkden sıxırdı. Baharın çenesini eynile bileyi kimi bütün esebiyle buraxanda qızın sifetini qırağa verdi. Baharın hönkürtüsü onun qulaqlarını deşirdi. Hamamın qapısı çırpılanda Bahar dizlerini qarnına yığdı ve elleri ile üzünü örtü. Göz yaşları çiyinlerinin müşayieti ile yanaqlarında reqs etmeye başladı. Hamama keçen Yaşar da soyuq duşun altında görünmeyen ve bununla ona rahatlıq veren yaşlara onu sakitleşdirmeye icaze verdi. Bundan sonra heç ne evvelki kimi olmayacaqdı. Bahar yerdeki geyimlerini eynine keçirib durmadan ağlayırdı. "Niye her şey bele oldu?" kimi fikirler durmurdu. Yaşar mektubu oxumayıbsa, bele olması normal idi, amma oxuduğu halda bele edirse, demeli, sadece Baharı bağışlaya bilmirdi. Heqiqeten , Yaşar arvadının bakire olmadığına göre o qeder esebileşmezdi ; onu dinleyer, hem de anlayardı, lakin Bahar her şeyi ondan gizletmiş, üstelik Senan adlanan hemin şexs ile bir deyil, bir neçe defe görüşmüşdü. İndi o, Baharı heç vaxt dinleye bilmezdi, heç dinlemezdi de. Ele de oldu. Yaşar hamamdan çıxanda onun qarşısını kesib, - Yaşar , yalvarıram , qulaq as mene, - deye erinin geyinmesine mane olan Baharı dinlemedi. Erine toxunmaq , onu qolundan tutmaq isteyinin qarşısını sert şekilde alındı. -Yaşar, men onu sevmirem, men ancaq seni sevirem. Men öz isteyimle olmamışam hemin insanla. Men qurban idim, Yaşar,- Bahar

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>