,bir az şişmiş üzüne çeki, düzen verdi, azca yemek yedi ve Yaşarı gözlemeye başladı. Saatlar keçmişdi : Yaşar qaranlıq otağa daxil olanda Bahar yatırdı. Elindeki geyim dolu çantanı yatağın üzerine atanda qız oyandı. Dodaqlarına özünden asılı olmayaraq qonan tebessüm erinin üz ifadesini gördükden sonra söndü. Bahar sağ eli üzerine ağırlığını vererek qalxdı. -Yaşar...- sözü ağzında qalmışdı. -Çantada lazım olan her şey var. Bir aylıq bazarlığı da metbexe qoymuşam. Bundan sonra sen bu evden addımını çöle atmayacaqsan. Bahar hele dünen ağuşunda eriyib getdiyi kişini tanımırdı. Alt dodağı esir, gözleri de veziyyete uyğun olaraq dolurdu. -Yaşar , imkan ver , izah edim...- hetta daşı da eride bilecek yalvarış Yaşardan yan ötdü. O, çantanı yere atıb , yatağa serildi. Bahar onun yanına yad biri uzanmış kimi diksindi. Bu erinin gözünden yayınmamışdı. Yaşarın deyişmez üz ifadesi o qeder soyuq idi ki, Bahar üşümeye başlamışdı. Onun dodağının ucu qaçdı. -Nedi? Qorxursan?- rişxendle , onun üzüne baxmadan dillendi. Bahar bu adamı tanımırdı. Yox, bu esla onun sevdiyi insan deyildi. Yaşar çox qorxunc biri kimi geri qayıtmışdı bu eve ve beli , Bahar ondan qorxurdu. Her şey Yaşar istediyi kimi gedirdi. -Soyun, - buz kimi soyuq ses sahibine aid olduğuna dair şübhe yaratmırdı, feqet Bahar bunu onun dediyine inanmırmış kimi Yaşara baxırdı. Yaşar gözlerini tavandan çekdi ve arvadına baxdı. -Eşitmirsen? Sene dedim, soyun! - Yaşar sakit idi , sesi de hemçinin. Buna baxmayaraq növbeti an aniden yataqdan qalxıb Baharın qolunu sıxdı. -So-yun!- nefesini qızın üzüne vererek bir daha tekrarladı. -Yayaşar...- Bahar başını bulayır ve hele de merhemet dilenmeye çalışdığı adamı eşitmemekde israr edirdi. Yaşar onun eynindeki paltarın qolunu eli ile yırtanda qız çığlıq atdı. -Sen bundan sonra ancaq bu işe yarayacaqsan , gözelim , - onu ele salırmış kimi gülümsünüb , Baharı süzmeye başladı. -Bundan sonra , sadece menim üçün fahişelik edeceksen. Mene minnetdar olmalısan. Seni başqaları ile yatmaqdan

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>