teref addımladım. Heç açılmadan bağlanmışdı bizim kitabımız. İndi menim elimde bir tek danışdığım yalanlar, peşmançılığım ve etdiyim haqsızlıqlar qalmışdı… Axşamüstü bizi yolcu etmek üçün maşının yanına toplandık. Evdeki her kesle görüşüb Aycana yaxınlaşdım. Qollarını boynuma dolayıb hönkürmeye başladı. - Hümeyracan, meni bağışla ne olar. Ondan aralanıb yanaqlarını damlaları silmeye başladım. - Ezizim, xahiş edirem etme bele. Senin heç bir günahın yoxdu, hem men sene ne söz verdim, her şey düzelecek ve men çox xoşbext olacağam. - Teki sen xoşbext ol, canım. Tekrar Aycanı qucaqlayıb bağrıma basdım. - Her şey düzelecek. Başqa ne deye bilerdim ki… Her kesle sağollaşıb maşına oturdum. Xezer sükana eyleşib maşını işe saldı. Başımı çevirib geride qoyduğumuz kendi izledim bir müddet. Bu kendde çox şey öyrenmiş, çox şey yaşamışdım. Özümde yepyeni duyğular keşf etmişdim, ancaq o duyğuları tamamen unutmalı idim. Bunun yegane sebebi ise qorxaqlığımın yanı sıra, yalnış zamanda gelmesi idi. Kaş Onurla başqa zamanda qarşılaşmış olsaydım… Önüme dönüb başımı pencereye dayaydım. Sehvimi düzelde bilmek adına geldiyim bu kentdde çox böyük günah etmişdim. Daha sonra bu günahımı ört - basdır etmek üçün bir çox yalan danışıb çirkaba bulaşmışdım. İndi gedirdim buradan… Paramparça olmuş qelbim ve böyük peşmançılığımla... Batmağa hazırlaşan güneşin etrafda berq vuran qızılı reng şuaları insanın ruhunu oxşayırdı. Yol kenarında ağacın altına düzülmüş stolları gördüyüm zaman buranın Xezerle danışmaq üçün en yaxşı yer olacağını düşündüm. - Xezer, burada bir yerde saxla, seninle danışmaq istediklerim var. - Yaxşı. Xezer maşını saxladıqda anamı sesledim. - Ana, - Ezizim, siz gedin. Menim çox yuxum gelir yatmaq isteyirem. - Yaxşı anacan. Maşından enib ağaclığa teref addımladıq. Buradakı menzere sözle ifade edilmeyecek qeder gözel idi. Gün batımı, ağaclar, ceh -ceh vuran quşlar. Cennetin hansısa bir küncüne benzeyirdi. Stollardan birine yaxınlaşıb oturduq ve çay sifariş edib gözlemeye başladıq. -

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>