bey de neve isteyirdi. Oğlunu evlendirende :"menim de nevem olacaq",-deyerek çox sevinmişdi.
-Burda utanacaq heç ne yoxdur. Nene olmaq isteyirem de men, -dedi ve üzünü qudası Aylaya tutdu:
-Ele deyilmi, ay Ayla? Biz bu uşaqları niye evlendirdik? Biz de neve isteyirik de.
Qudasının sözünü canla - başla tesdiq eden Ayla :
-Eledir, quda. Elbette, yaşımız ötür. Heç hele oğuldan da bir neve görmemişem men. Çıxıb gedib yad ölkeye üzünü de görmürem, -dedi yana - yana.
Selim artıq mövzunun uzandığını gördüyü üçün müdaxile etmeye mecbur oldu:
-Ay, ana, niye telesirsen? Men demirem ki, seni nene etmeyecem. Sadece, her şeyin vaxtı var. Bu söhbeti de bağlayaq. Yeri deyil axı, - göz ağartdı.
Seyran xanım narazı halda söhbeti bağladı. Yemek yeyilenden sonra çay süfresine eyleşdiler. Çay süfresi daha da şen keçdi. Selime zeng gelmesi ile hamı Selimin telefonuna dikdi gözünü. Bir anlıq Selim özünü itirib telefonu eline alıb hamıya mat nezerle baxdı.
-Nese olub ,ata,— dedi ve teeccüb dolu nezerini ona dikdi. Sanki her kes Selimi güdürdü. Selim zenge cavab vermek yerine Ayline baxdı. Aylinin fikri zengde olsa da ,özünü o yere qoymadı.
-Açmayacaqsan, Selim?-dedi Aylin.
- Hee .. indi,-deyib açmaq isteyende zeng sona çatdı,- eybi yox ,men bir azdan zeng ederem.
- Kim idi ki, oğlum,-deyerek Seyran xanım sınayıcı nezerlerini Selimin üzerinde gezdirdi.
-Heç ana,Samir idi,-dedi ve telefonda "Sara, indi danışa bilmirem. Bir azdan zeng edecem" yazdı.
Her kes deyib gülürdü. Aylinin fikri zengde qalmışdı. Bilirdi ki,Samir deyildi zeng eden. Saranın olduğunu bilirdi. En pisi ise o idi ki,Aylinin Selime esebleşmeye haqqı yoxdur.Aylin düşüncelerden Kazım beyin sesi ile oyandı.
-Yaxşı ki , Selim bizi çağırdı. Sizi görmek yaxşı oldu. Valla darıxmışdım. Hele Seyranı demirem de..
Aylin celd Selime baxdı.Selim reng alıb ,reng vermeye başladı. Qulağının dibine qeder qızardı. Tez üzünü çevirdi. Yalanının üze çıxması onu yaman utandırdı.
-He,ay Kazım. Men de uşaqlar üçün darıxmışdım.

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>