içe öldürürdü. O, bu sevgiye gec qalmışdı. Bunu bilirdi.Çix gözel bilirdi. Ele bu da onun elini-qolunu bağlayırdı.O,üçüncü şexs ola bilmezdi. Başqa sevgiye engel ola bilmezdi. O, ebedi üreyinde defn etmeli idi bu sevgini.
Hele de gözlerini Selime zilleyen Aylin Selimin ondan bir cavab gözlediyini görüb düşüncelerden ayıldı. Gözünü Selimden çekib yene tavana zilledi :
-Men seni niye bağışlayım ki, Selim? Bağışlamalı bir şey yoxdur. Men senin neyinem ki?
-Ele deme, Aylin. Aramızda sevgi olmasa da, senin xetrin ezizdir. İsnişmişem sene. Senin xetrine deymek istemezdim.
"Aramızda sevgi olmasa da... Pah. Men ölürdüm axı senin üçün" özlüyünde bunu düşünse de, Aylin Selime başqa şey dedi.
-O günden sonra heç kimin yazdığına cavab vermirem. Yolda çalışıram, tanışlarla qarşılaşmayım. Her kes danışır ki, yazıq qızı aldadır eri. En azından bu evlilik bitene qeder ehtiyatlı olaydın kaş. Sevgi yoxdursa da ,axı hörmet olmalıdır,-dedi. Son cümleni xüsusi eda ile dedi.
-Yaxşı, bundan sonra ehtiyatlı olaram? Axı bağışlandım?-deyib mesumane bir baxışla Ayline baxdı.
-Bağışlamalı heç bir şey yoxdur. Narahat olma. Senden incik deyilem.
-Menden incidiyini anlamaya bileremmi heç?...., - beli üste uzanaraq,- ümid edirem, bir gün bağışlarsan meni,-deyib gözünü yumdu.
Aylin uzandığı yerden başını Selime teref dönderib:
-Selim,-deye seslendi astadan. Selim gözünü açıb sadece Ayline baxdı,-Selim,doğrudan, incik deyilem.İncimişdim,düzdür. Sonra amma hirsim de, incikliyim de keçdi. Çiçekler üçün de teşekkür edirem,-deyib gülümsedi.
-Qalıb ki onlar hele de? -teeccüblendi. Ele bilirdi ,artıq onlar zibil qabını bezeyir.
- Bayaq gelmeden önce klinikaya baş çekdim axı. Onda gördüm. Çox sağ ol diqqetin üçün,-deyerek gülümsedi.
-Deymez,-dedi ve o da gülümseyerek Ayline baxdı. Heç biri gözünü çeke bilmirdi. Ele hesretle baxırdılar ki. Aralarındakı kiçik yastıqçalar keçilmez dağlar kimi idi sanki. Bir-birine teref getmek isteseler de, nese onları saxlayırdı.
-Neyse, daha yat. Gecen

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>