Bölüm 29

Diqqet 18+

Bahar iniltiyle gözlerini açdı. Başı dumanlı, bütün bedeni ağrı içerisinde idi. Otaq parlaq işığa belenib. Bir neçe saat bundan önceki dehşetleri yaşadığı otaqda olmadığının ferqine gözlerini yorğun şekilde bir neçe defe yumub açdıqdan sonra vardı. Heç iki saat keçmemişdi, o, göz yaşları içerisinde ; seher başqa yerde (kendde ve ya diger evlerinde) oyanacağı ve yuxu gördüyünün sevinci ile yeni güne start vereceyi ümidi ile yuxuya getmişdi. Ağlamaqdan halsız düşen bedeni onu yuxuya sürüklemişdi, yoxsa Bahar baş verenlerden sonra yatmaq haqqında düşüne de bilmezdi. Ayağa qalxmaq isteyende topuqlarından qurğuşun sallanırdı ele bil. Cehdi uğursuz alındı ve o yeniden yatağa çökdü. Yaşarın sözleri, toxunuşları, esebi, nifreti; hamısı yadında idi. Bir-bir gece baş verenler gözünün önüne gelmeye başladı. Evvelce soyunmaqdan qorxan arvadını vehşicesine soyunduran eri , onu eyni vehşilikle yatağa atmış, daha sonra özü soyunmuşdu. Bahar yalvarırdı, Bahar izah etmeye çalışırdı. Günahkar olmadığını deyirdi, amma eri onu eşitmirdi. Hezz deyil, sadece ağrı çekdiyi bedeni gücden düşünceye qeder Bahar ağladı, sonra ise sadece susdu. Yatağın sesi, Yaşarın nefesi, boğazından özünden asılı olmayaraq çıxan inilti... Bahar her şeyin bitmesini gözleyirdi. Amma Yaşar doymurdu: ona ezab vermekden, incitmekden, doymurdu, bezmirdi. Sonunda onun başını ovucları arasına alıb dodaqlarına yumulanda Bahar bir anlıq erinin qayğısını, nevazişini hiss etdi. Yaşar bu öpüşle ondan üzr isteyir, sanki etdiyi her şeye peşman imiş kimi gözlerini bir-birine sıxıb duyğularını ele almaq üçün elinden geleni edirdi.
-Sen buna layiqsen, - deye onun dodaqlarına pıçıldayanda Bahar tamamile yalnış fikirleşdiyini anlamışdı. Melefeden yapışan barmaqları sıxıldı, olan-qalan göz yaşları da süzüldü gözlerinden. Yaşar yorğun düşen bedenini yatağın üzerine atdı. Yeniden gözlerinin üzerini örtdü. Bahar bütün ağrıları unutmağa hazır idi. Ağrıyan bedenini yığıb , yataqda eri ile beraber uzanmaq ve

[1] 2 3 ... 8 >>