Bolum 9

3 il sonra.

Güneşin şuaları pencereden süzülüb otağa dolduğun da göz qapaqlarımı yavaş - yavaş aralamağa başladım. Saat az qala günorta olurdu. Yataqdan qalxıb vanna otağna keçerek üstümü deyişdim. Daha sonra leng addımlarla otağa qayıdıb güzgü qarşısında oturaraq darağı elime aldım. Uzun saçlarımı bir az qısaltmışdım ve evvelki halıma nisbeten bir az daha arıqlmışdım. Bunun yanı sıra üz cizgilerim daha da yetgin bir görüntüye bürünmüşdü, amma baxışlarıma da silinmez bir keder hakim kesilmişdi. Güzgüdeki yazıq görkemli qız doğurdan men idim? Nece de deyişmişdim, yaşlanmışdım ele bil, halbuki 27 yaşım vardı. Solğun benizimi izlerken bir anda gözüm güzgüde eksini gördüyüm çarpayıya sataşdı. Gördüyüm dağınıq yataq mene 3 ilde yaşananları xatırlatmışdı.
Rayondan qayıtdıqdan 1 ay sonra, Xezer menimle görüşmüş ve her şeyi unudub menimle yeni bir sehfe açmağa, evlenmeye hazır olduğunu demişdi. Belece evlenmişdik... Ele o gün özüme bir söz vermişdim, heyat yoldaşıma her zaman sedaqetli olacağam. Çünki o, her şeye reğmen meni yarı yolda qoyub ailem qarşısında başıaşağı olmağıma izin vermemişdi. Zamanla onu sevmeye ve qelbimin tek sahibine çevirilmesi üçün elimden geleni edecekdim. Ele de olmuşdu, heç bir zaman Xezere hörmetde qüsur etmemişdim. Amma çox teessüf onu seve bilmemişdim. O, sevgiye layiq biri olsa da onu sevmeyi bacara bilmemişdim. Mümkün olmamışdı. Ne Xezerin soyuqluğu buna imkan vermemişdi, ne de menim içden - içe çekdiyim xecalet.
Xezer menimle evlendikden sonra çox deyişmişdi. Kobud ve olduqca soyuq birine dönüşmüşdü. Ancaq son zamanlar aramızda sebebini bilmediyim başqa bir soyuqluq daha yaranmışdı. Zaten bizim aramızda odlu - alovlu münasibet heç bir zaman yaranmamışdı ki… Bizim münasibetimiz çox ferqli idi. Meselen, Xezer axşamlar işden geldiyi zaman sadece "axşamın xeyir" deyib süfreye oturar, yemek yedikdikden sonra da kitab oxumaq üçün sakitce otağına çekilerdi. Gün içinde cemi bir defe zeng edib ne etdiyimle maraqlanardı. Biz beraber

[1] 2 3 ... 7 >>