bilseydim. Sene dair çox kaş ki'lerim oldu. Amma bunların mümkün olmayacağını bildiyim üçün sene o ismarıcı yazdım. Nişanlın yaxşı adama benzeyir, ümid edirem çox xoşbext olarsan. Seni incitdiyime göre meni bağışla.
Dostun”
Mektubun bezi yerlerinde mürekkeb dağıldığından Onurun ağladığını anlamışdım. Canım çox yanmış, qelbimde daha önce duymadığım bir acı duymuşdum o gün. Mektubu oxuduqdan sonra 1 hefte otağımdan çıxmamış, sadece ağlamışdım. Onur özünü mene layiq bilmirdi, amma tersine idi. Esas ona layiq olmayan men idim. Onun saf qelbine, mesum heyatına heç layiq deyildim.
1 ay sonra toy hazırlıqları üçün yeniden heyatıma davam etmeli olmuşdum. İlk defe duyduğum o saf mehebbeti qelbimin en derinliklerine hebs edib, reallığa geri dönmüşdüm. O günden sonra Xezere daha da haqsızlıq etmemek üçün, keçmişi keçmişde qoyub ayağa qalxmağı bacarmışdım.
3 il ötmüşdü o günlerden. Evveller Onuru her xatırladığımda acı çekirdim, ancaq zaman keçdikce acılarım xefiflemişdi. Doğurdan da zaman her derdin dermanı imiş. Her derdin olmasa da bir çox derdin… İndi onu sadece xoş tebessümle xatırlayırdım.
Keçmişi çox düşündüm deyesen... Ayağa qalxıb ev işlerine yönelsem de üreyim sıxılır, bezirdim her gün tek qalmaqdan. Etrafımda çoxlu insan olsa da men tenha, qelben yalnız bir qadın idim. Eynen yerini yadırqamış qonaq kimi… Magistr tehsilimi bitirdikden sonra işlemek istediyimi dedim Xezere, ancaq o, bunu qeti etirazı ile qarşılamışdı. Ele o günden de bu mövzunu bir daha açılmamaq üzere bağlamışdım. Amma bu gün bu mövzunu yeniden gündeme getirmeyi düşünürdüm. Axşam üçün Xezerin sevdiyi yemeklerden hazırlayıb gözlemeye başladım. Bir müddet keçmişdi ki, qapının açarla açıldığını eşidib ayağa qalxdım.
- Xoş geldin,
- Axşamın xeyir.
Üzüme tebessüm yerleşdirib yemekleri süfreye düzdüm.
- Xezer, men sene bir şey demek isteyirem.
- Eşidirem,
- Xezer, men işlemek isteyirem,
Başını qaldırıb gözlerini üzüme sabitledi. Baxışlarındakı soyuqluq damarlarımda qanımı dondururdu.
- Bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>