mövzunu daha evvel hell etdiyimizi zenn edirdim.
- Hell etmemişdik. Men isteyimi demişdim, sen qarşı çıxmışdın.
- Her ne ise…
- Men işlemek isteyirem,
- Bir şeyemi ehtiyacın var?
- Beli, özgüvene ve nefes almağa ehtiyacım var.
- Ne çerenleyirsen sen... Men istemirem işlemeyini vessalam.
- Niye axı?
- Orada da birine vurulmayacağını hardan bilim?
Xezerin gözlerimin içine baxaraq verdiyi sual meni çox incitmişdi. Yaşananları menim başıma qaxınc etmeye çalışarken, qelbimi paramparça etdiyinin ferqinde bele deyildi. Düzdür, men münasibetimizin başında ona xeyanet etmişdim, amma bu olanları Xezerin menim üzüme vurmağına haqq qazandırmırdı.
Sakitce yerimden qalxıb otağıma keçdim. Bu mövzuda onun qarşısında gözükölgeli idim, bu sebebden elave nese demeye luzum yox idi. Men keçmişi keçmişde qoymuşdum, amma görünür Xezer bunu bacara bilmemişdi, üstegel, hele de canımı acıtmağa çalışırdı. Yatağa uzanıb dizlerimi qarınıma doğru çekerek yerimdece buruşdum. Xezer mene keçmişi xatırlatmaqla içimde özüne qarşı nifret oyadırdı. Daha da düşünmeyib gözlerimi yumaraq özümü yuxuya teslim etdim.
Yeni güne oyanmışdım, son derece ezgin, yorğun ve perişan bir halda. Xezer gece otağa bele gelmemişdi. Son günlerde mene qarşı kobudluğu onsuzda aramızda mesafe yaratmışdı. Axşam etdikleri ile bu mesafeni uçurumla evezlemiş, gece gelmemeyi ile de bu uçurumu lap derinleşdirmişdi.
Yene eyni şeyler tekrar ederek günü yola verirdim. Zeng sesi ile elimdeki boşqabı kenara qoyub telefonu elime aldım.
- Beli, ana,
- Hümeyra, necesen?
- Men yaxşıyam. Sene ne olub, sesin birteherdir?
- Nenen xestelenib.
Anamın telefonda ağlamasını eşidib çox qorxmuşdum.
- Ne olub ki?
- Bilmirem, ezizim, dayın düz emelli heç ne demir.
- Anacan, sakitleş xahiş edirem.
- Hümeyra, gel meni rayona apar. Atan burda deyil ki, meni aparsın. Çox narahatam, ezizim.
- Yaxşı, ana, sakitleş. Men bir azdan geleceyem.
Telefonu söndürüb telesik elimdeki işi yekunlaşdırararaq Xezere zeng etdim. Zeng ne qeder

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>