israrla arxamca gelmeye davam edirdi. Onun cır - cır sesi olan qalan esebimi tarıma çekirdi. Geri dönüb qollarımı qoynumda birleşdirdim.
- Eşidirem!
Qadın qarşıma keçib baxışlarını üzüme sabitledi.
- Hümeyra xanım, bir az evvel gördükleriniz… Yeni biz… Xezer ve men.
Qarşımda nazlanaraq cümleleri bir araya getirmeye çalışan qadını qeyri - ixtiyari özümle müqayise etdim. Xoş qadın idi, amma bu evli bir kişiye yaxınlaşmağına haqq qazandırmırdı.
- Dinlemek istemirem, çünki maraqlı deyil!
Arxamı dönüb getmek isterken yeniden qadının sözlerini eşidib dayandım.
- Hümeyra xanım, qezebinizi başa düşürem, amma biz - birimizi sevirik.
Qezeb? Men qezebli deyildim ki… Ne qeder absurd seslensede buna sevinmişdim bele.
Bu arsız qadına deyecek söz bele tapa bilmirdim. Ona göre de heç ne demeden iti addımlarlarla şirket binasından çıxdım ve bir taksiye oturub anamgile doğru yol aldım. Xezerin xeyanetini gözlerimle gördüyümde başa düşmüşdüm onun eslinde, menimle niye evlendiyini. Xezer menden qisas almaq üçün evlenmişdi. Tek isteyi mene acı çekdirmek imiş, amma men bunları başa düşmeyecek qeder kütbeyin olmuşam. Nece olub ki, men bunları göre bilmemişem? Nece bu qeder kor olmuşam? Bir neçe defe qaynanam mene uşağımız olsun deye hekime getmeyimi meslehet görse de Xezer etiraz etmişdi. Düşünürdüm ki, telesmeyek deye qarşı çıxır, amma sebeb bu deyilmiş. Menimle bağlarını güclendirmemek üçün uşağımız olsun istemirmiş. Bu an özüme olan qezebim heç ne ile ölçülmeyecek qeder böyük idi.
Anamgile çatıb taksiden enerek qaçar addımlarla binaya daxil oldum. Pillekanları iti - iti nece çıxdığımın ferqinde bele deyildim. Qapını döydüyüm zaman, anamı bu derece perişan bir halda ve ağlamaqdan gözleri şiş göreceyimi düşünmürdüm. O an her şey ağlımdan çıxmışdı. Xezerin qisası, xeyaneti elece de o, qadının etirafı.
- Ana, yaxşısan?
Qollarını boyunuma dolayıb hönkürmeye başladı.
- Ana, qurban olum sakitleş… Eşyaların hazırdır? Taksi aşağıda bizi gözleyir gedek.
- Taksi ile gedirik? Bes

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>