deyişib güzgünün önünde durdu.
-Aylin,özüne gel. Heç bir şey yoxdur burda. Utanma. Yuxu halında baş veren adi refleksden başqa bir şey deyil bu,-dedi ve düşündüyünden memnun halda gülümseyib otaqdan çıxdı. Derin nefes alaraq aşağı düşdü.Selim Aylini görecek ona sataşmağa başladı.
-Bu sabah yaman gümrah görünürsen,-dedi ve hiylegercesine gülümsedi. Aylinin hedeleyici baxışları altında elini dodaqlarına tutub susduğunu bildirdi. Oturub ikisi de çaylarını içirdiler. Arada Selimle baxışırdılar. Selim gülmemek üçün özünü zor tuturdu. Aylin ise qaşlarını çataraq baxırdı. Ele bu vaxt Ayline zeng geldi.Selimin baxışları altında zengi açdı.
-Alo.
-Sabahın xeyir, Aylin, Turaldı.
-Bilirem Tural. Sabahın xeyir. Dünen axı qeyd etdim nömreni.
-Maşınına göre zeng etmişdim.
-Aa o tamam yadımdan çıxıb,Tural.
-Men onu hell etdim. Narahat olma,demir ledi. Temir olunmalı idi.Bu gün hazır olar, mence.
-Çox sağ ol, Tural. Sene nece teşekkür edim, bilmirem.
-Ehtiyac yoxdu.
- Bu gün taksinin ümidine qaldım.
- Niye ki? Men ne güne dururam? Men apararam seni. Hem yolboyu söhbet ederdik. Nece düşünürsen?
-Doğrudan? Yaxşı olar.
-Onda, bayıra gel. Men seni gözleyirem.
-Nee? - dedi ve masadan qalxıb pencereye yaxınlaşdı. Pencereden maşını gördü, - gördüm seni. Sen hardan bilirsen, men harda yaşayıram.
-Dünen seni yolladığım takside sen dedin hara gedeceyini.
-Nece de çoxbilmişsen,-deyib güldü,-gözle, gelirem indi.
Telefon danışığını bitirib telesik çayının sonunu da qurtumladı.Bu vaxt Selim maraqla soruşdu :
-Kim idi ki?
-Tural idi. Menim sinif yoldaşım olub. Hem de dostumdu.
-He, anladım. Bes indi hara gedirsen?
-Sen meni sorğu- sual edirsen, Selim?-teeccüblendi.
-Yox, ne danışırsan? Sadece, maraqlı geldi.
Aylin her şeyi Selime danışdı. Nece qeza veziyyeti yaratdığını,maşınının ezilmesini.
-İndi de meni işe aparmaq üçün Tural gelib. Neçe il idi görüşmürdük. Lap sevindim onu görmeyime.
-Amma seni men de apara bilerdim işe. Bele doğru olmaz axı.
-Başa düşmedim, Selim.

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>