yaxşıyam. Bir az başım ağrıyır. Fikir verme.
-Dünen de gözledim. Zeng etmedin, Selim,- sesinde küskünlük var idi Saranın.
-Sara , dünen atam ve qaynatamgil bizde idi.
-Qaynatan?-dedi. Sesindeki qısqanclığı hiss etmemek mümkün deyildi.
-Sara. Ne deyim? Qaynatam sayılır da.
-Nese demedim ki. Sen davam et.
-Men de ona göre aça bilmedim senin zengini. Sonra bizim eve oğru girmişdi . Ora getdik. Eve de gec geldik. Ona göre de zeng ede bilmedim.
-Aa, ne danışırsan? İndi yaxşıdı axı her şey?
-Narahat olma. İndi her şey qaydasındadır.
-Belke, görüşek, Selim?
-He, olar.
-Onda hemişeki görüş yerimizde?
-He, olar.
Danışığı bitirib telefonu cibine qoydu.Görüşmek istemirdi, nedense. Fikri qarışıq idi. Aylinle olan mübahiseni düşünürdü. Turalı düşünürdü. Az zaman içinde bitmeli olan evliliyi düşünürdü. Yolda fikrini ne illah etdise de, cemleye bilmedi. Az qala qeza töredecekdi. Maşını saxladı. "Özüne gel, Selim. Özüne gel", - dedi ve eseble elini sükana vurdu. Sonra yene esebileşdi. "Ah, Aylin.."-deyib sükanı döyeclemeye başladı.Bu Aylin yaman tesir edib bizim qehremanımıza. Özüne etiraf ede bilmese de, o, Aylini deli kimi qısqanırdı. Telefonuna gelen zengle özüne geldi.
-He, Samir?
-Bu ne sesdi, dost? Ele bil yaxşıca ezişdiribler seni,- dedi ve güldü.
-Nese olub, Samir?-sesi esebi idi.
-Dayan, dayan. Deyesen, doğrudan da, nese baş verib axı.
-Heç ne olmayıb,-eyni eseble cavab verdi
-Gelmirsen işe?
-Yox, Sara ile görüşecem.
-Deyesen, aranızda nese olub.
-Samir, indi telesirem. Olar ki, sonra danışaq.
-Yaxşı. Nece isteyirsen.
-Helelik, - deyib söndürmek isteyende Samir dedi:
-Dostum.
-He, Samir.
-Heç ne üçün canını sıxma.
Selimin üzü gülümsedi.
-Yaxşı, dostum.
-Helelik.
Telefon danışığını bitirib Sara ile görüşe getdi.
Aylin seher evden çıxanda Tural ile danışdılar, güldüler. Amma fikri Selimde qalmışdı. Niye bele esebileşdiyini heç cüre anlaya bilmirdi. "Özü bütün günü Sara iledir. İstediyini edir.Mene çatanda olmaz amma",-düşündü ve ferqine

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>