Bölüm 30

Bahar çiynine toxunan elin tesiri ile diksindi. Belli idi ki, qız gözlenilmezlikden deyil, başqa nedense qorxurdu. Bir nöqteye zillenmiş nezerleri Cavidanın üzüne eks cinse qarşı yaranmış fobiya ile yöneldi.Bahar incidilmekden qorxurdu ve artıq heç bir kişiye güvenmirdi. Qorxu onun telaş içerisinde terpenib, özünü arxaya vermesine sebeb oldu. Cavidan havada qalan elini hele bir müddet, gözlerini Bahardan çekmeden saxladı , daha sonra yumruq şeklinde yığdı ve aşağı endirdi.
-Bahar, necesen?- verilen sual en adilerden idi. Her bir insanın digerine düşünmeden vere bileceyi en adi sual. Bu sualda ne istehza var idi, ne setiraltı meqam. Sual sadece öz mahiyyetini icra etmek ve hal-ehval tutmaq üçün verilmişdi. Cavidan en azından söhbeti başlamaq üçün , heqiqeten de qızın nece olduğunu bilmekden ötrü vermişdi bu sualı. Amma verilen suala reaksiya gözlenilmezlerden idi. Baharın aniden dolan gözleri indi ağlayacağından xeber verirdi. Cavidan onun ağlamasından ehtiyatlanaraq sehvini düzeltmeye çalışdı ve sualı başqa cür tekrarladı.
-Bahar, yaxşısan?- eslinde aralarında ferq olmayan iki sualın ikisi de qızı ağlatmağı bacarmışdı.Bahar elleri ile üzünü örtmüş , için-için ağlayırdı. Cavidan ise yaşadığı şoku geride qoyandan sonra keçib onun yanında oturdu ve ellerini yeniden ezab içinde ağlayan qızın çiyinlerine qoydu.
-Bahar, yalvarıram, ağlama! Bahar, sakit ol, ağlama. Ne olub sene? Danış hamısını mene, Bahar. Ağlama!
Baharın çiyinleri dayanmır, göz yaşları ise bitmirdi. Hele bir müddet evvel o heç vaxt ağlamayacağına söz vermişdi, indi ise başqa kişinin qarşısında göz yaşlarına boğulurdu. "Necesen?"- sadece birce söz, adi bir sual idi. Bahar 4 gün erzinde bu adi suala o qeder hesret qalmış, azacıq da olsa qayğıya o qeder ehtiyac duymuşdu ki, indi göz yaşlarına sahib çıxa bilmirdi. Nehayet, Cavidan onun başını sinesine yöneldib qızın rahat ağlamasına şerait yaradanda Bahar seksenti ile özünü geriye atdı. Nemli , qırmızıya qarışan yaşıl rengli gözlerde qorxu ve

[1] 2 3 ... 8 >>