her şey özü yoluna düşecek, amma sen o qeder ters, o qeder soyuq birisen ki, qorxuram. Başa düş! Bahara göre qorxuram. Dünen onu görende tanımadım. Qızı bu hala getirecek ne etmisen axı? Toxunmaq kifayet idi ki, ağlasın, - Cavidan gileylenir ve "toxunmaq" sözünü eşitdikden sonra yumruqlarını sıxan dostuna baxırdı.
-Deyesen, dünen ürekden söhbet etmisiz, - dodağının ucunu qaçıran Yaşarın gözlerinde kinaye oynadı.
-Yaşar , ya pro Ivana, tı pro bolvana! Men ne danışıram, sen ne deyirsen!?- Cavidan özünden çıxdı.
-He! Dünen ona toxunmuşam da, qucaqlamışam da ! Bunun bizim söhbete ne aidiyyatı? Senden "onu niye bu qeder incidirsen, ona ne etmisen ki, bu haldadır?" deye soruşuram.
Yaşar heç ne eşitmirdi artıq. Beyninde canlanan sehneler onu deli etmek üçün bes idi. O, içkili veziyyetde yatan zaman, dünyadan xebersiz olan zaman ,Bahar yene onun zeifliyinden, uyğun zamandan istifade etmiş, yene başqa kişinin ağuşuna atılmışdı. Yaşarın üreyi sancdı. Ayağa qalxdı ve hele de onunla danışan Cavidanın yanından ötüb keçdi. Onun ne dediyi artıq vacib deyildi. Ah, kaş Cavidan öz sözleri ile yatmağa geden hansı ilanları oyatdığından xeberdar ola idi. O zaman o bele danışmaz, ehtiyat ederdi. Feqet indi gec idi. O ilanlar çoxdan zeherini buraxmağa başlamışdılar.
Bahar halının pisleşdiyini hiss edende artıq axşam idi. Bütün günü heç ne etmediyi halda , uzandığı ve tavanı izlediyi halda, özünü ölüme geden yolda hiss edirdi.Güneş öz gedişi ile semanı qırmızıya boyayan bir zamanda o, ayağa qalxdı. Yaşarın qapını açıq qoyduğundan xeberi yox idi .Elini desteye atıb aşağı endirende teeccüblenmeli olsa da ,buna bele halı yox idi ve o sadece özünü evin heyetine atıb derinden nefes sağa başladı. Özüne gele bilmirdi. Yaşarın maşının sesini de eşitmirdi. Aniden Yaşar onun qarşısında, son zamanlar üzünden çekilmeyen qezeb ile dayananda, Bahar axan gözlerini aram-aram açıb örtdü.Yasar onun bileyinden tutub içeri aparanda qız yıxılmamaq üçün onun qolundan yapışdı, amma gözü qezeb toru ile

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>