üzümde gezdirirdi. Onu daha da incide bilmezdim. Gülümseyib dillendim - Yaxşıyam… Gec oldu, belke yataq? Anam başını razılıq menasında yelledi. Dayımın heyat yoldaşı çoxdan yataqlarımızı hazırlamışdı. Anam yorğunluqdan başını yastığa qoyar - qoymaz yuxuya daldı. Men ise yatağımda dörd dönürdüm desem daha doğru olardı. Bu gün olanlar film kadrları kimi gözümün önünden keçib gedirdi ve her kadr canımı bir az daha acıdırdı. Xezerin mene qarşı son günlerde qat - qat artan soyuqluğunun sebebi o, qadın imiş demek. Göresen, münasibetleri çoxdanmı başlayıb? Bes o, qadın evli bir adamla beraber olmağı nece qebul edib? Bu kimi suallar beynime hücm çekirdi. Düşünceler meni ele esir almışdı ki, saatın neçe olduğundan bele xeberim olmamışdı. Gözüme düşen güneş şüaları ile yeni bir güne oyanmışdım. Otaqdan çöle çıxdığım zaman dayımın heyat yoldaşı ile qarşılaşdım. - Bibi, sabahınız xeyir. Anam oyandı? - Sabahın xeyir, ezizim, anangil çoxdan xestexanaya getdiler. - Meni ne üçün oyatmadılar? - Yorğun idin, oyandırmaq istemediler. Anan dedi ki, oyananda özün gelersen. Gel çay - çörek ye, sonra çıxarsan. -Yaxşı… Bibi, Aycanın olanlardan xeberi var? -Yox, ezizim. Deseydim, geleceyem deye tutduracaqdı, amma men istemedim hamile halı ile yollara düşsün. O, Moskovodan buraya gelene kimi nene sağalar. Bibimin sözlerine gülümsemekle yetindim. Aycan evlendikden bir müddet sonra heyat yoldaşı ile Moskovaya köçmüşdü. Yemekden sonra hazırlaşıb xestexanaya getmek üzere evden ayrıldım. Bir qeder getmişdim ki, elinde ağır zenbiller olan hamile bir qadın gördüm. Soyuq havadan elleri qızarmışdı ve hiss olunurdu ki, daşıdığı yükü ağırdır. Onu bu halda tek qoya bilmezdim. Yaxınlaşıb elinden zenbili aldım. - Xanım, izin verin gedeceyiniz yere qeder size kömek edim. - Yox, eziyyet çekmeyin. Yolum az qalıb, özüm apararam. Çox sağ olun. Qadının üzünde çox semimi bir tebessüm var idi ve bu tebessüm insanın qeyri - ixtiyari gülümsemesine sebeb olurdu. - Yox, heç bir eziyyeti yoxdur. - Sağ olun. Bir neçe

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>