açıqca görmek mümkün olurdu. Menim istediyim de ele bu deyilmiydi? Onurun xoşbext olması ve onun saf qelbine layiq olan bir qızla aile qurmuş olması. Getmek vaxtım gelmişdi, amma izlediyim menzere o qeder ferqli idi, o qeder gözel idi ki, gözlerimi çeke bilmirdim. Anamın mene dediyi o “sessizlik” onların heyetında yox idi. Bir - birlerini o qeder başa düşürdüler ki, danışan insanlar bele onlar qeder yaxşı anlaşa bilmezdi. Onlara qibte etmirdim, sadece, hesed aparırdım. Gül hem çox gözel, hem de semimi bir qadın idi. O, heqiqeten Onura layiq idi. - Hümeyra xanım, yoldaşım da rayona gedir. Xahiş edirem yox demeyin. Sizi gedeceyiniz yere qeder aparsın. - Heç zehmet çekmeyin. Men özüm gederem. - Heç bir eziyyeti yoxdur. Siz mene kömek etdiniz, izin verin men de size kömek edim. Gül o qeder semimi danışırdı ki, ona yox deye bilmeyib başımı razılıq menasında yelledim. Daha sonra başımı çevirib Onura baxdım. Onun gözlerinde gördüyüm ifade eyni 3 il evvel buradan getdiyimde vidalaşdığımız zamankı ifadeye benzeyirdi. Son derece meyus… Belke de, Onur ele düşünürdü ki, bu bir tesadüf deyil. Menim buraya bilerekden geldiyimi zenn edirdi. Bu halda yeniden etiraz etmeyi özüme borc bilmişdim. - Narahat olmayın, Gül xanım. Yoldan avtobusa minerem. - Yox, yox yoldaşım işi var deye gedir onsuz. Daha da etiraz etmeyim hörmetsizlik kimi çıxırdı. - Sağ olun, Gül xanım. - Siz, sağ olun. Gülümseyib Onurla beraber maşına doğru addımladıq. Özümü ona açıqlama vermeye mecbur hiss edirdim. - Onur, - elimle yavaşca çiynine toxunub mene teref dönmesine bir növ şerait yaratdım.- Men bilmirdim, bu sadece bir tesadüfdür. Onur başını razılıq menasında yelleyib eli ile mene her şeyin yolunda olduğunu işare etdi. Heç ne demeden maşına eyleşdim. Yol boyu Onur gözlerini yoldan,men ise ondan ayıra bilmedim. O, heqiqeten xoşbext görünürdü ve bu meni çox sevindirirdi. Menasız olsa da yene de soruşmuşdum. - Onur, xoşbextsen? Sualım onu çaşdırmış olacaqdı ki, bir anlıq duruxub daha sonra gülümsedi. Gözleri

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>