qalxdıqdan sonra Bahar derhal ayağa qalxmış ve metbexe keçmişdi. Bu günler erzinde metbex onun tek qurtuluş yeri idi. Soyuducuda ne var idise, hamısını kiçik metbex masasına yığıb , yağlı pendirden tutmuş, kolbasaya qeder hamısını bir parça çörekle yemeye başladı. Bunların heç biri ac olduğu, yemek istediyi üçün deyildi: Bahar sadece medesine ezab vermek isteyirdi, bütün bedenine verdiyi kimi. O, doymayan medesine eline keçen her şeyi yollayır ve qarşılığında sadece qusmaq isteyi alırdı. Bir az sonra her zaman olduğu kimi unitazın qarşısında eyilib hamısını boşalırdı. Her gün qusmaq onsuz zeif olan bedenine bir az daha zeiflik getirirdi. Soyuq kafel üzerinde oturub, qollarını serbest buraxan Bahar bu zeiflikden zövq alır, ele indice ruhunu teslim edeceyi fikirleri ile rahatlayardı. Yaşar geniş ve boş yataqda bütün gece özüne yer tapa bilmirdi. Bahara ne ise ola bilme ehtimalı onu deli edir, lakin onun tersliyine göre yanına getmek istemirdi. Seher gözlerini Baharın adını çekerek açan Yaşar ,gördüyü kabusa göre dik atılaraq oyanmışdı. Onu yuxuda sesleyen Baharı göre bilmemesi Yaşarı bu hala salmışdı.Ayağa qalxıb ,aşağı ele düşmüşdü ki, bu iki hereket arasında yalnız saniyeler keçmişdi. Baharı gözlenildiyi kimi metbexde tapdı. Amma bu defe o, ne yemek bişirmir, ne de yemirdi. Başını masanın üzerine atıb yatmışdı. Ona ne ise olduğu belliydi. Yaşar şirin yuxuda olan heyat yoldaşına toxunmaq üçün uzatdığı elini dünen baş verenleri xatırlayaraq , geri çekdi -Bahar, - deye çağırması işe yaramadı. Bahar heç qımıldamadı da. Bir neçe defe onun adını çekmesi de menasız oldu ve sonunda Yaşar onun çiynine toxunub , qızı astaca silkeledi. -Bahar, - adını özünden asılı olmayaraq, qayğı ile çekmesinden bir neçe saniye keçmişdi ve Bahar başını qaldırdı. Yuxulu gözleri yorğun-yorğun açılıb örtüldü. -Ne? Ne olub?- maraqla etrafına baxdı. -Burda yatıb qalmısan. Dur , hamama keç.- Yaşar sesindeki yumşaqlığı azaltmadı. Baharın yanaqlarında yaş gileleri parıldayırdı. Onları silmek üçün

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>