qız üzünü diger terefe tutdu ve ani hereketle ayağa qalxdı. Yaşar metbexdeki seliqesizliyi nezerden keçirdi. Her yerde yemek qırıntıları var idi. Bahar bu qeder şeyi özü yeyib? Onu tanıdığından beri Yaşar bu qızda bele iştah görmemişdi. İndi, bele bir zamanda, boğazından bir tike keçe bilmemesi lazım ve düzgün olduğu halda , nece bu qeder çox yeye bilirdi? Yaşar ağlına bele getire bilmezdi ki, arsızlıq kimi görünen bu menzere tamam başqa mena verirdi. Bahar hamamdan çıxana qeder Yaşar da hazırlaşmışdı ve qapının ağzında ona seslenib : -Bu gün tez geleceyem ve hekime gedeceyik, -dedi. Bahar gözlenildiyi kimi onun sözüne ehemiyyet vermeden qonaq otağına keçdi. Ne olursa, olsun; heç yere geden deyildi. Yaşar çıxdıqdan bir az sonra qapı yeniden döyüldü. Evvelce onun geri qayıtdığını düşünen Bahar qapıya yaxınlaşanda açarın üzerinde olmadığını görüb , erinin yeniden onu eve mehkum etdiyini anladı ve gelen elbetde ki , o deyildi. Bahar pencereden boylandı ve qapının ağzında Mariyanı gördü. Onun buraya gelme sebebi belli idi: Cavidan. Bahar dünen onu evden qovanda , Cavidanın bele tez vaz kecmeyceyini çox yaxşı bilirdi. Budur, indi Mariya onun evezine çıxış etmek üçün burada idi. Bahar güclenen qapı sesine fikir vermeden keçib divanda oturdu ve bir az sonra dizlerini qarnına doğru yığdı. Niye hamı onu rahat buraxmırdı? Niye o yaşayırdı? Axı niye? Bir az sonra qapının sesi kesdi. Bahar özü gözlemediyi halda divandan sıçrayaraq pencereye teref qaçdı. Mariya açıq darvazanın ağzında dayanıb eve boylanırdı. Bir az sonra o ,mobil telefonla kimese zeng vurdu, bir-iki kelme dedikden sonra çıxdı ve işe düşen avtomobilin sesi tedricen uzaqlaşdı. Sen deme, Bahar onun getmesini istemirdi. Bunu ona, gözlerine gelen yaşlar xeber verdi. Bahar onların axışını pencerenin şüşesinden izledi. İndi imkanı olsa Mariyanı geri çağırar, ona her şeyi danışar, buradan çıxmaq istediyini deyerdi. Amma gec idi. Mariya getdi, hamı da gedecekdi. Bahar burada can vermeyinceye qeder Yaşar onu
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç