buraxmayacaqdı. Kaş ki, hamıdan tez ölüm gelib çıxardı ve onu alıb aparardı. Yaşar işlerini hell edib Baharı hekime aparmaq üçün eve geri qayıdırdı. Maşını heyet evinin qarşısında saxlayanda o, boş küçede daha bir maşının dayandığını müşahide etdi. Yaşar o qeder ağılsız deyildi ki, bunun tesadüf olduğuna inansın. O, maşından endi ve bildirmeden bir az aralıda dayanan avtomobilin içine boylandı. Eslinde, heç vaxt gözlentilerinin sehv çıxmasını bu qeder istememişdi, lakin her şey ele o, düşündüyü kimi idi: içeride Senan oturmuşdu. Onun yanında, idarede ise yeqin ki, maşının sahibi olan şexs var idi. Yaşar dişlerini qıcadı, yumruqlarını avtomobilin üzerine sıxdı ve esebden qızarmış gözlerini yumdu. Özüne gelmemiş telefonu tanış zeng ile çalınmağa başladı. Ekranda "Ata" yazılmışdı ve Yaşar daha bir eseb dalğasına hazır olmaq üçün derin bir nefesden sonra zenge cavab verdi. -Yaşar, - Fateh salamsız-kelamsız söze başladı.- Hardasan? -Ne olub ,ata?- Yaşar gözlerini ondan gizlenmeye çalışan Senandan çekmeden dillendi. Sesindeki qezeb dalğaları xettin diger terefinde de açıq-aydın hiss olunurdu. -Yaşar , ele bu gün Baharı da götürüb ,eve geri qayıt. -Ata... -Besdi daha, Yaşar! Cavidan zeng etmişdi. Çox narahat idi. Bu gün size gelib , amma qapının bağlı olduğunu görüb geri qayıdıb. Bahar pencereden ona baxsa da qapını açmayıb. Sen neyleyirsen, oğlum? Ne baş verir? Qızı eve niye qapadmısan? Yaşar, bax , sene deyirem... -Ata, sonra danışarıq!- Yaşar desteyi endirdi. Maşına endirdiyi zerbe o qeder güclü idi ki, hele bir neçe gün eli ağrıyacaqdı. Qapı açılanda, bütün günü televizordakı kanalları çevrilmek ile meşğul olan Bahar dik atıldı. Hansısa musiqi kanalının sesi otağa doldu. Bahar ona yaxınlaşan Yaşarın od saçan gözlerini gördükde geriye doğru getse de , gec idi. Yaşar onun çenesinden tutub qızı tekanla özüne doğru çekdi. -Niye? Niye senin kimi qadına göre kişiler bu qeder narahatdır? Nesen ,he, sen? Kimsen? Niye bir insana aid ola bilmirsen? Niye mene aid olduğun halda

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>