Men sene gec qaldım, başqasınınsan.
Sevgimi qelbime basdırım gerek.
Men seni severek yanlış etmişem.
Başqa bir insanı seveydim gerek.

En şirin xeyallar bir acı heqiqete benddir.Derhal mehv olurlar. Lakin esla ölmürler. Mark Tven deyir ki, xeyallarınızı qovmayın. Çünki onlar getseler,belke, qalarsınız, amma yaşamazsınız. Bu beledir. İnsan olmayacaq bir xeyalın arxasınca qaçır. Bezen, belke de, o xeyallar heqiqet olur.

Hemişe bele vaxtlarda bir merdimezar olmalıdır, ya yox? Bu günün merdimezarı da Samir idi.
Qapının zengi çalınca Selim de Aylin de özünü itirdi. Selim celd Aylinin üstünden qalxdı. Özünü düzeltdi. İkisi de yaman utanmışdı. Gah yere düşen yastığı, gah atdıqları çerezleri yığırdılar. Aylin ne etdiyini bele bilmirdi.Qapı ise hele de çalınırdı.
-Men stekanları metbexe aparım. Sen ise qapını aç, Selim, - deyib Aylin yana baxdı. Utanırdı. Yanaqları qıpqırmızı olmuşdu.Celd stekanları götürüb metbexe keçdi. Selim ise qapını açmağa getdi. Özüne gele bilmirdi. Aylinin cazibesinin tesirinden çıxa bilmirdi...
Aylin metbexe çatıb derinden nefes aldı. Gülümsedi. Gülümsemesine mane ola bilmirdi. Elini üreyine qoydu. Sanki çıxmağa çalışan üreyini tutub saxlamağa çalışırdı ki, çıxa bilmesin. Bir stekan su süzüb içdi.Özüne gelmeye çalışırdı. "Az qala meni öpecekdi",-dedi öz özüne ve elini dodaqlarına toxundurdu.
Selim qapını açıb:
-Sen idin, Samir?-deyerek üzünü az qala turşutdu. Samir ise heç de halını pozmadı.
-Hee, menem. Xeste olduğunu bilen kimi dedim, gelim ,bir baş çekim de. Meyve aldım sene,-deyib meyve torbasını Selime uzatdı.
-Çox sağ ol, eziz dost. Nece de düşüncelisen,-dedi kinaye ile. Samir heç de bu kinayeni anlamadı.
-Ne gec açdın qapını,-deyerek salona keçdi,-burda üçüncü dünya savaşı baş verib sanki, - dedi ve güldü.
Yığmağa çatdıra bilmedikleri çerezler ve bir iki yastıqça yerde qalmışdı.
-Elimden düşüb çerez qabı.
-Ne tesadüf ki, çerez qabı sağ-salamat stoldadı amma, - deyerek Samir hiylegercesine gülümsedi.
Bu vaxt Aylin de gelib

[1] 2 3 ... 13 >>