men?
-Xeberin yoxdu, demek,-dilxor ve esebi tonda.
-Sara, men iki gün xeste yatdım. Sen menim halımdan xeberdar oldun?
-Telefonlarıma çıxırsan ki, xeberim de olsun, - eyni eseble danışdı.
-Sara,besdir. Bir azdan iş görüşmem var. Sen ise menim bütün fikirlerimi alt-üst edirsen.
-Bu gün sevgililer günüdür,Selim.Sen ise heç bunu xatırlamırsan bele,-deyerek eseble otaqdan çıxdı. Selim Saranın ardınca getmek isetese de, şirket işçileri görmesin deye getmedi.
Sara gedenden sonra Selim elleri ile başını tutub düşünmeye başladı.Sara ve Aylini düşündü. Ayline qarşı ne baş verirdi? O, daha önce bele bir şey hiss etmemişdi. Ferqli duyğular içinde idi. İki yol ayrıcında qalmış kimi hiss edir ve üreyi daralırdı. Geyindiyi köyneyin yuxarıdan iki düymesini açdı. Sanki nefes ala bilmirdi.Düşündü ve sadece bir az başının qarışıq olduğu qenaetine geldi. Elbette ki, Saranı sevirdi. Sara üçün atasını bele qarşısına almışdı axı o.Beli, o,Saranı sevirdi. Aylin sadece olaraq onun fikrini qarışdırmışdı. Onlar dost ola bilerdi en pis halda. Başqa heç ne. Düşündü ve bu düşündüyünden memnun qalaraq bir azdan gelecek ingilis iş adamları ile görüşe hazırlaşdı.Günortadan sonra Aylin Selime zeng etdi. Maşını ile Selim maraqlanacağına söz vermişdi. İndi ise Aylin işden çıxmalı idi. Maşını ise yox idi. Ona göre de düşündü ki, Selime zeng etsin. Belke, Selim unutmuşdu.
-Yox, Aylin unutmamışam. Sadece fikrimden tamam çıxıb. İş yerine yox, eve gönderilsin demişdim.
-Ne danışırsan? -dedi ve heyfsilendi. Olsun. Eybi yox. Bu günlük de idare ederem.
-Sen narahat olma. Men bu gün özüm gelib seni götürecem. Sen taksi ile getme.
-Men çıxıram artıq ,Selim..Ona göre deyirdim.
-He. Onda gözle men özümü indi çatdıracam..
-Sene eziyyet..
Sözünü tamamlamağa qoymamışdı Selim.
-Aylin. Xahiş edirem,men bir şey deyende bir de bele deme. Menim işim olsa,sene deyerem ki, özün get. Menim işim yoxdu. Ona göre de men özüm getirecem seni eve.
Selim danışığı bitirib şirketden çıxdı.Aylini işden götürüb eve

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 13 >>