hereketi üçün kömek edende, Bahar erinin bu hereketlerine cavab axtarırmış kimi onun üzüne baxırdı. Az önce baş verenler hele de xatirinde idi. Xatırladıqca da üreyi bulanırdı ve ona doğru uzanmış eli kobudcasına geri çekmesi bunun göstericisi idi. Yaşar ikinci cehdi etmedi ve arvadına toxunmadan onun arxasınca getdi.
Maşında yene sessizlik idi. İkisi de susub oturmuşdular. Demeye ne Yaşarın sözü , ne de Baharın isteyi yox idi. Eve çatdıqlarında Bahar kemeri açmağa macal tapmamış Yaşar onun üçün qapını açıb qızın düşmeyine kömek etdi ve eve yola saldı.Bahar qonaq otağına doğru irelilemek isteyende ,
-Hara?- soruşan Yaşar onu saxladı.
-Yatmaq isteyirem, - Bahar zeif sesle ,uzun aradan sonra dillendi.
-O zaman yataq otağına qalxaq.
-Axı...
-Bahar, dincelmelisen, - deyib Yaşar onu qucağına alanda, onsuz teeccüb içerisinde olan qızın gözleri böyüdü.
Boş evde kiminse eşideceyinden ehtiyat edirmiş kimi sesini qısaraq, -Neyleyirsen?- deye soruşdu. Yaşar onu qucağında yataq otağına apardı, yatağa uzatdı ve üzerini örtdü. Bütün bunları ele etdi ki, Bahar bir anlıq her şeyi unuda ve keçmişe qayıda bildi. Amma bu uzun müddet çekmedi.Sadece bir an özünde bütün xoş hisleri cemledi , ardınca da , köpük şar kimi havada partlayıb yoxa çıxdı. Bahar her şeyi tez xatırladı ve simasına qonan sert ifade ile qaşlarını düyünledi, nehayet, Yaşarın üzüne baxmadan dile geldi.
-Sen ki özün deyirdin: burada yatmağa layiq deyilem. Ne olub? Hekim öleceyimi dedi?
Yaşar donub qaldı. Ölüm haqqında düşünce ildırım kimi içinde çaxdı. Özüne gele bilmesi üçün bir neçe saniye sessiz durdu ve derin nefes ile yatağın boş küncünde oturdu. Bir neçe saat önce, o, Baharın cansız bedenini qolları arasında maşına nece apardığını xatırlayınca, ona ne ise olacağı halda yaşaya bilmeyeceyini anlayırdı. Nurayın ölüm xeberini aldığı hemin günden sonra Yaşar hele bu qeder heyecan yaşamamışdı. Halbuki bu iki hadise bir-biri ile tamam ferqlenirdi.
-Aldadılmaq dehşetli hissdir , - söze çox sakit başladı

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>