heyretle açılmasına sebeb oldu. Qız iri gözlerle üzündeki birterefli şehvani gülümseme , gözlerdeki parlaqlıq ile onu süzen erine baxırdı.
-Hazırlaş ve düş aşağı, - Yaşar sesini yükselderek geri çekildi ve onu ağuşundan azad etdi. Bahar o çıxdıqdan sonra bele saniyelerle özüne gelmeye çalışdı. Özünden asılı olmayaraq dodaqları tebessüm ile dartıldı ve o, bu xoş hisse nece ac olduğunu başa düşdü. Eline keçen ilk paltarı eynine keçirenden sonra aşağı düşüb, artıq Yaşar terefinden hazır olan süfreye qarşısında ayaq saxladı. Yaşar pendirinden, yağından esirgemeden masanın üzerine seher yemeyi şeklinde her şeyi düzmüşdü. Baharın bigane baxışları masanın üzerinde gezdi ve ayaqüste son ştrixlerini eden Yaşara yöneldi.
-Eleşsene,- Yaşar eli ile oturacağa işare etdi. Bahar sakitce keçib oturdu, amma soyuq üz ifadesi deyişmedi.
-Hekim dedi ki, düzgün qidalanmalısan. Seher yemeyi ise en vacib yemekdir. Günün enerji balansını mehz seher yediyin qida tenzimleyir, - danışaraq , Yaşar da keçib Baharın yanında oturdu. Lakin onun sözleri ve çaşqın hereketleri Bahara tesir etmirdi.
-Niye yemirsen?- Yaşar içinde qaynayan coşqunun astanasında dayanaraq, soruşdu. Köksünü ötürdü; nezerleri soyuq , siması buz kimi idi. Aralarında yene susqunluq yaranmışdı ve Yaşar bir daha cehd etmeye çalışaraq ,Bahara müraciet etdi.
-Bahar, ne olub?
-Besdir daha-Bahar gözlerini qarşısındakı boşqabdan çekmeyerek dile geldi.
-Ne?- Yaşar gözlerini qıydı.
-Bu oyunu oynamağa ehtiyac yoxdur, Yaşar, - nehayet qayğılı, yaşıl gözler Yaşara baxdı.- Ne sen, ne men evvelki kimi olmayacağıq. Her şey deyişib ve bunu biz etmişik. Gecdir. Bundan sonra ne men seni , ne de sen meni bağışlaya bilmeyeceyik. Gel, qurtaraq.
-Ne demek isteyirsen?- Yaşar qırıq-qırıq dillendi.
-Boşanmalıyıq.

<< 1 ... 5 6 [7]