Bolum 13

Corc Melvil deyir ki, biz hemişe inanırıq ki, ilk mehebbetimiz sonuncu, sonuncu mehebbetimiz ise ilk mehebbetimizdir. Men de Corc beyin fikri ile tamamen razıyam.
Biz sevende onu heç bir zaman unuda bilmeyeceyimizi düşünerek sevirik..Unutduqda ise onu sevmediyimizi düşünürük. Belece Melvilin sözüne qüvvet deyirem ki, son mehebbetimiz,eslinde,bizim ilkimizdir. İnsan yaşam boyunca sadece bir defe seve biler. İndi bezi insanlar "iki defe de sevgi mümkündür" deyecek. Amma bu heç de ele deyil. Bizim sadece birce dene üreyimiz var. Demek,sevgi de bir defe o qelbe gelib gire biler.Sadece o mehebbete geden yolda çox yollardan keçirik.Çox sevgi dadırıq. Eslinde ise, o mehebbet sandığımız mehebbet de deyil. Bizim bir hevesimizdir. Beyenmemizdir. Mehebbet qelbimize düşdüyü andan biz onun artıq ilk ve son olduğunu bilirik. Sevgi ile diger hissleri qarışdırmamaq lazımdır. Sadece bunu derk etmek lazımdır.Sen sadece sonuncu mehebbetini sevirsen. İlk mehebbet ise sevgi deyil. Demek,senin son mehebbet dediyin ele senin ilkindir.

Selim bir anda qapıldığı hissden oyandı. O, heç de düzgün etmirdi. Onun Saraya bunu etmeye heç bir haqqı yox idi axı. Aylinin qelbini qırmağa ise ümumiyyetle ixtiyarı yox idi. Ola biler , Ayline qarşı hissleri var. Amma bu ona ümid vermesine sebeb deyil axı. Dodaqlarını Aylinin dodaqlarından çekib Aylinin simasına diqqet yetirdi. Bunu ona etmeye ,ona ümid vermeye haqqı yox idi.Aylin de Selimin baxışlarına öz baxışları ile cavab verdi. O da çaşqın idi. Bir nefes qeder yaxın dayanmışdılar. Selim pıçıldadı.
-Aylin,bağışla. Men bele etmek istemirdim. Nece oldu,heç özüm de bilmirem. Bu düzgün deyildi.
Aylin ,onsuzda,bu yuxunun sona çatacağını bilirdi. Ancaq bele tez bitmesini heç istemirdi.
-Men... Heç men de bilmedim... Bir anda... Ah, Selim. Boş ver...-deyerek üzünü çevirdi ve metbexin çıxışına doğru yol aldı.
-Bunu olmamış hesab edek, mence,—dese de,Selim üreyinde Aylinin ,ona qarşı çıxmasını istedi. "Niye göre yox sayaq? Bu oldu. Biz

[1] 2 3 ... 12 >>