saatını bitiren kimi Selim derhal Saranın evine getdi. Selim artıq Saradan nigaran qalmışdı. "Belke, nese olub Saraya". Sara bina evinde qalırdı. Selim qapı ağzına çatan kimi qapını döydü.Qapı döyülen zaman gözlükden baxıb Selimi gören Sara qapını açmadı.İnadla qapını döyse de, açılmadığını görüb artıq getmeye hazırlaşdı. Gederken bir daha Saraya zeng etdi. İçeriden Saranın telefon sesini eşidib ayaq saxladı.
-Sara içeride olduğunu bilirem. Aç qapını,xahiş edirem.
Saradan ses gelmirdi.
-Sara... Qapını sındıracam, - deyib qapını vehşicesine döymeye başladı.
Qonşular çıxıb narazılıq etdiyi üçün Sara elacsız qalıb qapını açdı. Qonşular deyinerek evlerine girdikden sonra Selim danışmağa başladı.
-Sara, icaze ver,danışım.
-Ne deyeceksen?-Sara eseble Selime çemkirdi.
-Sara ,sen de dünen düzgün danışmadın. Men başa düşürem seni. Sen de meni anla.
-Selim,sen son zamanlar meni unudursan, - sesinde bezginlik var idi.
-Belke, içeride danışaq.
-Yaxşı gir, - deyerek Sara yol verir Selime.
Selim divanda oturub Saraya baxır.
-Çay içirsen? Getirim?
-Olar.
Sara metbexe keçib iki stekan çayla qayıtdı. Çayları masaya qoyub:
-He, danış,-deyib Selimin yanında oturdu.Bu vaxt yan otaqdan tappıltı sesi gelmesi ile Selim ayağa qalxdı.
-Bu ne ses idi? - deyerek Selim teeccüblendi.
Sara heyecanlanaraq heç ne deye bilmirdi.Selim ayağa qalxıb otağa girmek istese de,Sara onun önünü kesib,-Selim sen danışırdın axı,-deyib otağa girmesine mane olmaq istedi.
-Sara,bir dayan görek,-deyib otağa girerek yere düşerek çiliklenen çerçiveni gördü. Pencere açıq qalmış, külek pencereye yaxın yerleşen stolun üstündeki çerçiveni yere salmışdı.
-Pencereni niye açmısan? - deyib Selim pencereni bağladı... Çerçive de sındı,-deyib sınıq çerçiveni yerden qaldırıb baxdı.
-Olsun... Heç ne olmaz..-deyib Selimin elindeki çerçiveni alıb Selimi otaqdan çıxardı.
Yeniden salona qayıdıb Selim divanda oturdu. Sara da çerçiveni zibil qabına atıb Selimin yanında yer aldı.
-Dünen,bizim günümüz idi. Amma

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 12 >>