sen menim könlümü almaq yerine ortada yox idin,-deyerek Sara doluxsundu.
-Sara , bağışla. Men , heqiqeten,bele olmasını heç istemirdim. Ufff...
-Yaxşı... Gel,daha dalaşmayaq,Selim,-deyib Selimi qucaqladı.
-Mence de,daha dalaşmayaq.
-Belke,burda qalasan bu gün,-Sara teklif etdi.
-Yox , Sara. Bu düzgün olmaz,-dedi.
-Selim,bura evdir. Kim ne bilecek axı?
-Sara ,gel bununla bağlı da mübahise etmeyek.
-Yaxşı. Nece isteyirsen,-deyerek üzüne süni tebessüm yerleşdirdi.
-Yaxşı... Men daha gedim,Sara... Sabah birlikdeyik?
-Sabah?-deyerek teeccüble Selime baxdı.
-Sara,unutdun,deyesen?
Sara heç ne anlamadığı üçün çaşqın nezerle Selime baxıb susurdu.
-Sara, sabah menim ad günümdür. Men de seninle qeyd edim, isteyirem.
Sara gülerek:
-Hee..Elbette..Yadımda idi. Sadece bir anlıq çaşdım. Menimle keçirmek istediyini bilmirdim..
-Elbette, seninle keçirecem.

Selim eve gelene qeder Aylin onu gözlemiş, yatmamışdı. Ondan uzaq durmağa çalışdıqca daha çox aşiq olurdu. Her gün bir az daha ölürdü sanki. Qarşılıqsız sandığı sevgi onu her şeyden çox perişan edirdi. Aylin qapıda Selimin maşınını görünce derhal yuxarı-otağına qaçdı. Her zaman Selim eve gec gelende Aylin belece onu gözleyirdi. Narahat olurdu.Sağ-salamat eve çatdığını bilince rahat olurdu.Onda daha rahat şekilde yuxuya dala bilirdi. Selim ise her şeyden xebersiz idi.
Aylin Seher Selime gözel bir ad günü teşkil etmek isteyirdi. İlk önce özünü Selimin ad günüsü olduğunu bilmirmiş kimi göstermek isteyirdi. Selim axşam işden gelince ise ona esl sürpriz edecekdi. Bunu düşünerek gülümsedi. Selimin otağının qapısının sesini eşitdikden sonra yatağına girib şirin yuxuya daldı.Seher çox işi var idi.
Selim seher yuxudan oyananda Aylin artıq oyanmışdı. Seher yemeyi yeyirdi. Selim Aylini görünce üzünde sersem bir gülümseme yaranırdı.Selim şen ehval-ruhiyye ile:
-Sabahın xeyir, hekim xanım,- dedi.
-Ooo.. Mister qaraqabaq bu gün sanki gülerüzdü,-deyib gülümsedi.
Selim masaya yaxınlaşaraq Ayline yaxın gelerek düz

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 12 >>