Bölüm 33

-Boşanmalıyıq. Niye bilmirdi , amma Yaşar bu kelmeni eşideyeceyini gözleyirdi. Bilirdi ki, bir qadın qüruru uzun müddet döze bilse de ,bir gün mütleq dile gelecek. Onun üreyinde itirmek qorxusu, telaşı tüğyan etdiyi bir vaxtda , dili acı biber kimi yandırmaq meqsedi ile sese geldi. -Ne?- çox yaxşı eşitdiyi sözü anlamırmış kimi üz-gözünü eydi. -Yaşar... -Sen ? Sen menden boşanmaq isteyirsen? -Seninle razılaşmışdıq: 1 il sonra boşanmalı idik. Bu işi daha tez xetm etsek de olar. Eger mene bu qeder nifret edirsense, sene bu qeder ezab veriremse , sadece, boşanaq, - Baharın ses tonu özünden asılı olmayaraq qalxdı. Bütün bunlara reaksiya ise Yaşar terefinden ancaq kinayeyle gülümsemek oldu. -Sen özün demişdin ki... -Onu görmeyeceksen!- Yaşar yumruğu masanın üzerine vurdu. Süfredeki her şey bu vuruşun tesiri ile silkelenmişdi. -Seni boşadığım günü; hemin eclaf ile qovuşub arxamca güldüyünüz günü görmeyeceksen! İkiniz de görmeyeceksiniz!- onun işaret barmağı qızın burnuna doğru tuşlanmış, hetta burnunun ucuna deymiş veziyyetde ,bir neçe defe ireli-geri terpendi. Bahar gözlerinin önünü örten yaş tebeqesini saxlamaq üçün dodaqlarını dişleri arasında sıxırdı. Aniden üzünü masaya doğru çevirib , eline keçen her şeyi yemeye başladı. Hele dünen maşına atıb yuduğu ,temiz süfre yemek qırıntıları ile lekelenmeye başladı. Yaşar saniyeler erzinde heyatında ilk defe qarşılaşdığı sehne ile üz-üze qaldı, lakin hekimin sözlerini xatırlayıb celd Baharın elinden tutdu. -Besdir, Bahar, qurtar. Bele yemeye davam etsen, boğulacaqsan. Yaşar başa düşürdü ki, Bahar ac olduğu üçün deyil, sadece bedenine ezab vermek istediyi üçün bu cür ağlasığmaz herekete el atırdı. Bahar onun elini hiddetle iteleyib öz elini azad etdi ve artıq ağzındakı yemeye qarışan yaşlarla dolu gözlerini erine ünvanladı. - Özün az önce yemeyimi isteyirdin,- yemekle dolu ağzını gücle terpedib donquldandı.- Men de yeyirem! -Besdir, Bahar!- Yaşar yeniden deliler kimi yemeye davam eden arvadını bu defe çiyinlerinden

[1] 2 3 ... 6 >>