baxışlarla ona derdini başa düşdüyümü deyirdim. Çox qeribe idi. Özümü hem günahkar hiss edirdim, hem de eyni onun kimi yaralı. Fincanımı elime alıb eyvan meheccerine yaxınlaşdım. Şeherin işıqları gecenin qaranlığını yox etmeye çalışsa da, sayrışan ulduzlar buna imkan vermirdi. Esrarengiz bir menzere idi… - Yaxşısınız? Kenan bey mene yaxınlaşaraq sualını verib o, da semayı izlemeye başladı. - Heyat doğurdan da çox qeribedir. Bakıdan buraya gelerken ele bilirdim, bütün yaşadıqlarımı arxada qoymuşam. Ancaq bunun heç de bele olmadığını, haraya gedirsem gedim qelbiminde menimle getdiyini xatırlamağım üçün ulduzlara baxmağım bes etdi. - Heç bir şey unudulmur. Lakin sizin buna cehd etmeyiniz bele teqdire layiq davranışdır. - O qeder çox sehvlerim olub ki, bezen düşünürem bütün bunları doğurdan menmi yaşadım. - Heyatda sehvsiz insan yoxdur, gerek her kes öz yanlışının ferqine vara bilsin. - Düzdür. Men etdiklerimin ferqindeyem ve heç bir sehvime haqq qazandırmıram. Yaranan derin sessizliyi Kenan bey pozmuşdu. - Buraya alışa bildinizmi? - Bilmirem… Gözel şeherdir, lakin soyuqdur. Dünyanın heç bir şeheri Bakını evez ede bilmez. - Elbette, Bakı doğmadır. Yıxılsan bilirsen ki, kimse qolundan tutub qaldıracaq, ancaq burada yıxıldığın yerden özün qalxmağa mecbursan. - Eynen. - Amma, ulduzlar haradan baxarsan bax eynidir. - Eledir. Sehvlerimizi xatırlatmaq üçün haraya qaçsaqda bizimledir. Menim kinayeli sözlerimden sonra Kenan bey dillendi. - Men sizin ele de böyük sehv edeceyinize inanmıram. - Teessüf ki, etmişem. Bu sözlerimden sonra Kenan beyin üzüme sabitlenen baxışlarının deyişdiyini sezmişdim. Canımı acıtmışdı bu baxışlar ve istemsizce gözlerim dolmasına sebeb olurdu. Arxamı dönerek sessizce eve daxil olub hamama keçdim. Menim yaşadıqlarım heç vaxt unudulmayacaqdı. Hara gedirsem gedim onlar da arxamca gelib bir kölge kimi meni izleyecekdi. Suyu açaraq ellerimi şırnağın altına uzadıb bir müddet elece dayandım. Daha sonra ovucumu su ile doldurub üzüme çırparaq özümü ele

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>