deal with poor people like you!)
El - ele çıxışa doğru irelilerken gözlerimi, elimi qavrayan elden çeke bilmirdim. Atam ve qardaşımdan başqa hansısa bir kişi, ilk defe idi ki, meni bu cür sahiblenirdi. Elbette şiddete qarşı idim, ancaq o adam heddini çox aşmışdı. Kenan eli ile sürücüye getmesini işare etdikden sonra menim oturmağım üçün qapını açdı. Men oturduqdan sonra da özü sükana keçib maşını işe saldı.
- Bağışla, mene göre her şey mehv oldu.
Bunu demeyi özüme borc bilirdim.
- Senlik bir şey yoxdur.
- Axı bu iş şirket üçün vacib idi?
- Heç ne senden vacib deyil.
Yene eyni ürek döyüntüsü… Ümid edirdim etrafdan duyulmur.
- Acsan?
Başımı xefifce yellemekle yetindim.
- Men de çox acam.
Maşını restoranlardan birinin önünde saxladığında, ikimizde maşından enib içeri daxil olduq. Masalardan birine keçib sifarişlerimizi verdikden sonra söhbet etmeye başladıq.
- Men çox teessüf edirem. Eli ve sizin bütün eziyyetleriniz mehv oldu.
- Bes, ”sen”e keçmişdik?
- Alışmaqda çetinlik çekirem… Senin eziyyetin.
- Bax bele… Ortada senlik heç bir şey yoxdu. Qadınlara hörmet etmeyen birileri ile işleye bilmezdik.
Başımı yellemekle yetinmişdim. Sifarişlerimiz geldikden sonra yemeye başlamışdıq ki, biranda yan masadan alqışlar yükseldi. Deyesen, masadakı oğlan qıza evlenmek teklif etmişdi. Qız ise ayağa qalxıb oğlanın dodaqlarına yapışdı. Bu menzere qarşısında qeyri - ixtiyari elimi üzüme tutub başımı eydim. Her kesin içinde bu cür yaxınlıq onlar üçün normal sayıla biler, lakin men onlardan biri deyildim ve bu kimi hallarda azerbaycanlı olmaqdan xüsusi zövq alırdım.
- Utancaqlıq hissi bir qadına en çox yaraşan şeydir, hele de sene… Çox yaraşır.
Kenanın sözleri meni daha da utandırmışdı. Üzüme sabitlenen mavilerde ilişib qalmışdım. Birteher özümü ele alıb yemeye davam etdim.
- Hümeyra, olar sene şexsi sual verim?
- Buyurun… Yeni, buyur.
- Men Elinin toyunda sizi, heyat yoldaşınla seni görmüşdüm. Mehriban cütlüye benzeyirdiniz. Ayrıldığınızı eşitdiyim zaman
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç