teeccüblendim düzü. Niye ayrıldınız?
- Bizim münasibetimiz ele en başından sehvlerle başlamışdı. Sehv de sehvi, yalanı doğurur. Neticede yola gede bilmedik ve ayrılmağa qerar verdik.
- Başa düşdüm.
- Demeli meni tanıyırdın. Bes niye şirkete geldiyim gün heç belli etmedin?
- Çox tedirgin idin. Dehlizdeki ehvalını gördükden sonra, tanıdığımı da deseydim lap narahat olacaqdın.
İnce düşüncesi qarşısında sadece gülümsedim. Kenan da gülümseyib dillendi.
- Eli buraya daşınacağını dediyi zaman, ilk olaraq heyat yoldaşınla geleceyini düşündüm. O zaman bildim ayrıldığını. Bilirsen, Eli söhbet etmeyi seven biri deyil.
- Teessüf ki, bacı - qardaş ikimizde de ele bir xasiyyet var.
- Nece yeni?
Kenan ele maraqla cavab gözleyirdi ki, bir anlıq özümü şagirdine ders başa salmağa çalışan müellim kimi hiss etmişdim.
- Yeni, ikimizde bir az içimize qapalıyıq, ünsiyyeti çox da sevmirik. Eslinde, Eli mene baxanda bir az yaxşıdı.
Kenan ürekden gülmeye başladı. O, güldükce istemsizce mende gülürdüm.
- Çox haqlısan. Men ilk defe seni görende heç gülmürdün. Baxmayaraq ki, qardaşının toyu idi.
- Beyem, xoşbextliyini göstermek üçün gülmek yeterlidir?
Deyesen, alınmışdım. Kenan hiss etmiş olacaqdı ki, telaşla dillendi.
- Bağışla, ele demek istemedim. Sadece sakit olduğunu demek istemişdim.
Onun bu cür telaşı mene xoş gelse de, daha da davam etdirmeyib gülümsedim.
- Toyda çox xoşbext idim.
Kenan da qarşılıq olaraq gülümsedi. Yemeye davam ederken onun üz cizgilerini incelemeye başladım. Üzünde, diqqetle baxıldığı zaman qeribe bir yorğunluq hiss olunurdu. Yeqin ki, bu xeyanetin yorğunluğu idi.
- Xeyanetin acısı heç keçmir ele deyilmi?
İstemsizce tökülmüşdü kelimeler dodaqlarımdan.
- Keçmir… Azalır zamanla, amma keçmir. - dedi baxışlarını yemeyinden çekmeden.
Demek ki, Xezer üçün de keçmeyib ki, 3 il sonra bele qisas almağa davam edirdi. Yene keçmişim gelib gözlerimin önünde dayanmışdı. Başımı yelleyib özümü ele aldıqdan sonra yemeyime davam etdim. Araya derin bir sessizlik

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>