çökmüşdü. Deyesen, verdiyim sual ile Kenanın incinmesine sebeb olmuşdum. Bu meni çox meyus etmişdi, çünki onu incitmek istediyim son şey bele deyildi.
- Kenan, - deye sesledim.
Başını qaldırıb düz gözlerime baxdı ve gülümsedi.
- Beli,
Mene ele gözel, ele doğma baxışlarla baxırdı ki, ne demek istediyim tamam yadımdan çıxmışdı.
- Şey… Men… Men.
- Nese olub, Hümeyra, yaxşısan?
- Yaxşıyam. Deyirem, belke, qalxaq?
- Nece isteyirsen.
Hesabı ödedikden sonra restorandan çıxdıq. Çölde xefif yağış çiselese de, olduqca mülayim bir hava vardı.
- Kenan, olar piyada gedek?
- Axı, yağış?
İki qollarımı yana açıb üzümü göye tutdum.
- Çox gözeldir. - dedim.
- Yaxşı, balaca qız.
Kenan gülerek razılaşdı ve sürücüye zeng edib maşını aparmağını tapşırdı. Mülayim havada yan - yana addımlayırdıq.
- Yağışı çoxmu sevirsen?
Eşitdiyim sual qarşısında, ona teref dönüb gülümsedim.
- Yağışı kim sevmez?
- Başqa neleri sevirsen?
- Kitab oxumağı, musiqi dinlemeyi, tekbaşıma dolaşmağı. Sen?
- Mende eynen, elave edeceyim şeyler, idman ve dostlarımla deyib - gülmekdir.
Belece bir - birimiz haqqında suallar verib tanımağa çalışaraq xeyli yol gelmişdik. Yorulsamda bunu demek istemirdim. Çünki Kenanla yan - yana addımlamaq çox gözel idi, hem de piyada getmeyi men özüm teklif etmişdim ve indi nazlanmaq heç yaxşı çıxmazdı.
Eve çatmağa az bir mesafe qalmış, yağmur şiddetini artırmışdı. Biranda Kenan qarşıma keçib elini uzatdı.
- Reqs edek?
- Nece? Axı, musiqi yoxdur?
- Mence var. - deyib göz vurdu.
Deyesen, haqlı idi. Haradan geldiyini bilmediyim bir musiqi sesi duyulurdu. Belke de, bu ürek döyüntülerimiz idi. Elimi onun ovucuna qoydum, Kenan da öz növbesinde elini belime yerleşdirib meni özüne çekdi ve küçenin ortasında reqs etmeye başladıq. Nefes - nefese idik ve az qalırdı üreyim yerinden çıxsın. Heyatımda ilk defe başqalarını yox, sadece özümü düşünürdüm. İlk defe çılğınlıq edir, anı yaşayırdım. İlk defe içimden ne gelirdise onu edirdim ve men bu ilkleri sevdiyim adamla yaşayı

<< 1 ... 4 5 [6]