vermeli idi. Ve Tanrıya and olsun ki, eger Bahar bu defe onu qoyub getmeyi seçse idi ,Yaşar heç ne demeyecekdi, heç ne etmeyecekdi.
Bahar günbegün xatırladı xoşbext günlerini. Sen deme onlar ele az idi ki, bu qeder qısa zaman erzinde hamısını xatırlaya bilerdi. Çünki Senan ile yaşadığı xoşbextliyin üzerinden hemin bir gece xett çekmişdi. Onunla yaşadığı 3 il , 3 illik sevgi , sadece, xülya idi. Senanın izi qalmamışdı hemin sahilde.Bahar ağır hereketle çevrildi. Senanın düz gözlerinin içine baxırdı. Senan elini ona doğru uzatdı ve hesretle sevdiyi qadına baxdı. Gözleri dolmuş, dodaqları yalvarışla titreyirdi.
-Gel, Bahar, gel gedek. Burada qalsan , hemin insan sene ezab verecek. Yalvarıram sene.
-Hemin,- Bahar qısa fasile etdi. - Hemin insan dediyin ,menim erimdir. Men sene son görüşümüzde de demişdim, amma bele görünür ,başa düşmemisen. Ona göre bir daha tekrarlayıram: bizim aramızda baş verenler bize aiddir! Sen mene yad insansan. Hemişe de ele qalacaqsan. Bir daha heç vaxt; eşidirsen, heç vaxt mene ve erime aid fikir bildirme ve bir daha bu eve yaxınlaşma!
-Bahar...- Senan nese demeye macal tapmamışdı ki, Bahar artıq demir qapını onun üzüne çırpmışdı.
Yaşarı qarşısında görcek Bahar duruxsundu. Ne edeceyini , ne deyeceyini bilmirdi. Ondan icazesiz evden çıxması az imiş kimi ,hele Senan ile danışması qarşıda onu heç de yaxşı şeylerin gözlemediyinden xeber verirdi Bahara. Bahar çiyinlerini növbeti zerbeni qebul etmeye hazır imiş kimi qaldırdı, başını endirdi. Bu görünüş onsuz ayaqüste var gücünü serf ederek dayanmağa çalışan Yaşar üçün son damla oldu. Yaşar qızı qolları arasına alıb sıxanda Bahar boğulacağını düşünmüşdü. Eslinde , Yaşarın meqsedinin de mehz bu olduğunu fikirleşirdi. Lakin yanılmışdı.Yaşarın ağladığının ferqine varanda, Bahar teeccüblendi, elbetde, teeccüblendi, amma bu onun yarası hele qabıq bağlamayan qelbini yumşalda bilmedi. Bahar elini qaldırmadı, ona sarılmadı. Sadece, gözledi; erinin onu buraxacağını gözledi ve bu an yetişende , Yaşar

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>