onu özünden ayırıb, nemli gözlerini üzünde saxladı.Bahar arxaya doğru getdi , onun ellerinden azad olmaq üçün çiyinlerini oynatdı. Yaşarın titreyen elleri havada bir neçe saniye dayandı ve derhal sonra Baharı elinden tutub eve apardı. Bahar cehennem hesab etdiyi yere qayıdanda artıq her şeyin deyişdiyini hiss etse de , bu yere ayaq basdığı günden yaşadığı ezabın tekrarlanmayacağını onun elinden tutan erinin gözlerinden oxusa da, onun üçün heç ne deyişmemişdi. Bahar heç vaxt evvelki Bahar olmayacaqdı. Yaşar ovuclarını onun yanaqlarında qerarlaşdırdı, uzun-uzadı Baharın gözlerinin içine baxdı, amma diline bir kelme getirmedi. Bahar sebrle gözleyirdi. Ne baş verdiyini başa düşmürdü. Ne bileydi axı ki, Yaşar az önce onun behs etdiyi son görüşe gözleri ile şahid olmuşdu. Aylardır ona ezabı indi göz yaşı axıtmaqdan başqa heç neye layiq görmediyi ,bu zibile qalmış gözlerinin gördüyü ve sehv anladığı hemin görüşe göre verirdi. Bahar bunu bilmirdi . Eger bilseydi ,ona daha çox nifret ederdi belke de. Ona göre Yaşar susurdu, heç ne demirdi. Bahar yene arxaya getdi ve tedirgin halda qonaq otağına keçdi. Rahat göz yaşı axıtmaqdan ve tek qalmaqdan başqa heç bir üstünlüyü olmayan bu zal da, ona her şeyin tamam başqa olduğunu demeye çalışırdı sanki. Bahar ise , heç neyi eşitmek, heç kime qulaq vermek fikrinde deyildi. İndi onun meqsedsiz heyatında bir meqsed var idi : tezlikle ölmek ve ne fiziki, ne menevi ağrının olmadığı yere getmek...
Günler bir-birini evez edir, bu zaman erzinde her şey göz qarşısında deyişirdi. Yaşar artıq işe getmeye başlamış, bir defe de olsa , evden çıxanda qapını açarla bağlamamışdı. Hetta her çıxışında masanın üzerine bir günlük erzaq üçün pul qoyur ve Bahardan dükana gedib havasını deyişmeyi xahiş edirdi. Her eve qayıdanda ise pul eskinasları ele olduğu yerde dururdu. Yaşar metbexe ayağını basmayan , qonaq otağından demek olar ki çıxmayan Baharden ne yemek istediyi haqqında suallara da cavab ala bilmirdi. Onu harasa aparmaq üçün dile tutmaq da

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>