çıxmadan ,get buradan!
Bu defe az önceki sakitliyinden eser-elamet qalmayan Senan da onun köyneyinin yaxasını yumruqları arasında sıxdı.
-Sen el çek bizden! Sensen getmeli olan! Bahar menimdir! Menim!
-QURTARIN!!!
Baharın sesi boş küçede dalğalandı. Yaşar ile Senan gözlerini böyüdüb ,başını elleri arasına alan ve azcıq yere doğru eyilen qıza baxırdılar.Bahar ağır-ağır qametini düzeltdi.
-Ne isteyirsiz menden?- gözleri kimi sesi de ağlayırdı.- Nedir axı mene verib ala bilmediyiniz? Bezmişem, vallah hamınızdan bezmişem. Heyatımı mehv etdiniz, hayatımı. -Baharın eli sinesini döyecleyirdi.- Buraxın meni öz heyatımı yaşayım. Men oyuncaq deyilem. - Göz yaşları sel olub onun gözlerini terk etdi.
Yaşar ile Senanın elleri bir-birlerinin yaxasından aşağı düşdü. İkisi de Bahara kederle baxırdılar. Onun her kelmesinde haqq olduğunu ikisi de bilirdi. Bahar aniden üzünü çevirdi; onu çağıran seslere mehel qoymadan, üzünü maşın yoluna teref çevirdi ve iri addımlarla irelilemeye başladı. Qarşıdan gelen maşını Yaşar ile Senan gördüyü halda Bahar görmemişdi. İkisi de adını yüksekden çekdi ve ireli doğru uzanan elleri havada oynadı, lakin Bahar heç birini eşitmemişdi. Ağ rengli avtomobil Baharın düz önündeydi.

<< 1 ... 6 7 [8]