Bolum 15

Birisi qarşıma keçib mene deseydi ki, gün gelecek ve sen heç kimi önemsemeden, etdiyim hereket yanlış olar, deye düşünmeden çılğınlıq edeceksen, esla inanmazdım. Sen ağlını itirmiş olmalısan, çünki men bunları esla etmerem, ya da ele bir gün heç vaxt gelmeyecek deyerdim. Ancaq indi yağışlı havada, maşınların seyrek olduğu bir küçenin ortasında, qardaşımın yaxın dostu, deye uzaq durmaq istediyim adamın qollarında reqs edirdim. Hem de musiqisiz.
Hal hazırda dünya üzerinde menden xoşbext insan tapılmazdı zennimce. Kenanla musiqi olmadan, sadece ürek döyüntülerimizin ritmi ile reqs edirdik ve bu çox gözel idi. Bir az evvel duyduğum yorğunluq tamam yox olub getmişdi. Kenan elimden tutub meni uzaqlaşdırır, daha sonra süretle özüne doğru çekirdi. Ayaqlarım yere basmır, buludların üzerinde uçurdum ele bil.
Yoldan keçen maşınlardan birinin, aniden siqnal vermesi ile reqsimizi dayandırmışdıq. Bu anın pozulmağını heç istemezdim, amma siqnal sesi romantikanı mehv etmişdi. Baxışlarımı Kenanın üzünde gezdirdiyim zaman, onun dodaqlarında dolaşan isti tebessüm meni de gülümsetmişdi.
- Bu anı esla unutmayacağam. - dedi.
- Mende. - dedim.
Binaya teref addımlamağa başladıq. Yağış ikimizide islatmışdı, lakin bu bizi heç narahat etmirdi. Yaşadığımız heyecanverici duyğular her şeyi unutdurmuşdu. Binanın önüne çatdığımızda başımı qaldırmadan dillendim.
- Men her şey üçün teşekkür edirem. Restoranda meni qoruduğun üçün ve bu gözel axşam üçün.
Üzüne baxa bilmesemde teşekkür etmek borcum idi. Öne doğru addımlamaq isterken aniden ayağım büdredi. Tam yıxılacaqken Kenan belimden tutub meni özüne teref çekerek sinesine sıxdı. Çox utanmışdım. Yavaş - yavaş başımı qaldırdığım zaman göz - göze gelmişdik ve men onun nefesini üzümde hiss edirdim. Zaman durmuşdu sanki, yalnızca onun mavilerini görür, onun nefesini duyurdum. Kenan ellerini belime yerleşdirib alınını alınıma dayayaraq qısıq sesle dillendi.
- Hümeyra… Seni ilk defe toyda gördüyümde, yanlış zaman olduğu üçün çox

[1] 2 3 ... 7 >>