düşüncesinde idi.Dumanlı başı bunu tam derk etmese de,ağlına gelen fikirden ürpermişdi. Saranın evine çatıb binaya çıxanda ise tek bir şey düşünürdü."Saraya Aylini sevdiyimi deyib ayrılacam. Aylini de sevgimden xeberdar edecem. Mübarize de apara bilerem axı. Tural menden önce davranıb sevgisini etiraf etse de,men de öz varlığımı Ayline hiss etdirmeliyem. Aylin mene qarşı bigane deyildi. Tural onun beynini oğurlayıb sadece.Amma üreyi hele ki özündedir. Men öz sevgimi onun qelbine salacam". Düşünse de,o qeder de ümidli deyildi. Sadece özünü inandırmaq isteyirdi. Saranın yanına gelmekle ise nece böyük sehv etdiyini o ,hele seher anlayacaqdı.
****
Selim eger sonuna qeder dinleseydi söhbeti, her şey daha yaxşı olacaqdı. Ve heyatının sehvini etmeyecekdi. İnsanların sehvi anlamadan birisinin cezasını kesmek deyilmi, onsuzda.
***
Bir neçe saat önce...

Selimin arxasınca kafeden çıxsa da,Selim maşını deli kimi sürerek getdiyi üçün Samir Selime yetişe bilmeyib ve yolda qaldı. Qarşı terefe öteri nezer salanda Klinikanın qapısının önünde heraretli şekilde telefonla danışan Nigarı görüb özünü itirdi. El-ayağı dolaşmağa başladı. Üzünde sersem ifade emele geldi. Ne vaxt Nigarı görse,bele olurdu. Bu sevgi lap onun ağlını başından alırdı.
-Eli, artıq bir heftedir, düz- emelli görmürem seni. Ne zeng edirsen,ne yazırsan. Ele bil bele de olmalıdır. Sen ne etmeye çalışırsan?
-Nigar, sene deyirem ki ,işim olur. Vaxt ede bilmirem. Bunu anlamaq bele çetindir?
-Men de işleyirem. Menim de çox vaxtım olmur. Amma men sene vaxt tapıram,-deyerek daha da sert danışan Nigar artıq bezmişdi.
-Nigar, heç yaxşı yere getmir bu söhbet. Görüşmek deyil derdin?Görüşerik bu gün. Olar?
-Sağ ol da. Ele danışırsan ki. Meni borclu çıxarırsan. Men sene ne deyirem,sen ne anlayırsan.Neyse, Eli. Heç men özümü yora bilmeyecem,-dedi ve esebileşib telefonu söndürdü. Eseble "adam deyil ele bil" dedi ve qarşıda dayanıb gülümseyerek ona baxan Samiri gördü.Birden Nigarın ona baxdığını gören Samir celd özünü

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>