Hiss edirdi ki,nese olub. Amma ne olmuşdu,bilmirdi. Selim bu qeder gec gelmezdi axı. Bir az televizora baxdı. Amma fikri heç de orda deyildi. "Uff Selim axı harda qaldın".
Evin önünde maşını saxlayaraq Selim eve baxdı. Pencereden işıq düşürdü çöle. "Aylin yatmayıb hele, demek" - düşündü. Düşünmesi ile maşını deli kimi sürüb getmesi bir an çekdi. Özü de bilmirdi,ne edir. Ağlına gelen fikirden özü de ürperdi. Hem serxoş, hem de esebi. Esebi başla verdiyi qerar onun üçün sabah peşimançılıq getirecekdi.
***
İndiki vaxt...

-Selim,Aylinin seni sevib-sevmemesinden sene ne axı? Men seni sevirem,-deyerek Selime daha yaxın oturdu. Dodaqlarını onun boynunda gezdirmeye başladı.
-Nece yeni sene ne? Men onu sevirem axı,-dedi ve boynunu Saranın dodaqlarından xilas etdi. Derhal ayağa qalxdı. Getmek isteyende Sara da ayağa qalxaraq Selimi başdan çıxarmağa çalışdı.
-Selim,sene ele gelir. Biz bir -birimizi sevirik. Bax indi de burdasan. Men sene aid olmağa hazıram. Aylini sil. O,seni sevmir. Men ise seni sevirem. Sene aid olmaq isteyirem,-deyerek Selimin dumanlı başını ovsunlamağa çalışırdı.
-Düz deyirsen,o,meni sevmir,-deyerek daha da esebileşdi ve bir anda Saranın dodaqlarına yapışdı. O dodaqları öpdükce Aylinin onu öpmesini xatırladı. Serxoş olan Aylin Selimi öpmüşdü.Aylini xatırladıqca dayandı ve dodaqlarını Saranın dodaqlarından ayırdı.
-Yox. Sara,olmaz. Bu heç de düzgün deyil. Ayline xeyanet ede bilmerem.
-Özün demedin ki,o,seni sevmir?Ne xeyanetinden danışırsan?
-Sara, delisen,men seni sevmediyimi anlamışam. İndi seninle bele bir şey ede bilmerem.Sen buna nece razı ola bilersen? Bu düzgün deyil,-deyib yıxılacaqken Sara onu tutdu.
-Selim,besdir. İkimiz de bunun olmasını isteyirik,-deyib yeniden Selimi öpüşlere qerq etdi.
-Aylin,-deye bildi sadece ve Saranı öpmeye başladı.
-Selim, ne edirsen?-demeye macal tapmışdı ki Selim Saranı iteleyib divana atdı.Bununla Saranın üzünde qalibane tebessüm yarandı.Neyin bahasına olursa,olsun bu gece Selime aid olacaqdı. Belece

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>