dayansa da atasının üzüne baxmadan dillendi. -Bir qerar verilmelidir. Hemişe her şeyden qaçaraq boyun qaçıra bilmezsen. Bele davam ede bilmez. Men icaze vermerem ki, sen ağlına esen her şeyi edesen. Siz boşanmalısız! Yaşarın üz ifadesinde qorxu, heyecan özünü biruze verdiyi halda Bahar üzünü bele çevirmedi. -Başqa çare yoxdur. Şebnem xanım sizden de, İsgenderden de üzr isteyirem. Yanınızda yere girirem. Bağışlayın ki, men qızıldan deyerli qızınızı bu eclafa etibar etdim. Bağışlayın ki, onun düzeleceyine inandım. Yaşarın kinayeli gülüşünün sebebini ancaq Bahar başa düşmüşdü. -Ata, heyatda tek terefli sehv olmur. Men eclafamsa, o "qızıldan deyerli" qızınız da en az menim qeder günahkardır! -Sus!- Fateh sesini Yaşarın yükselmiş sesinin üzerine qaldırdı. -Mene heç kimden boşanan deyilem! Siz meni mecbur etdiniz bu evliliye ,indi de özünüz dözün! -Yaşar, meni deli etme! -Men sözümü dedim, ata. Ne isteyirsiz edin. Men boşanmayacağam! Bu qeder! Yaşar çıxarken qapını çırpanda evde olan her kesin çiyinleri terpendi. Onun bir sözü dedikden sonra mütleq şekilde yerine yetireceyini hamı hem yaxşı bilir ,hem de defelerle şahidi olmuşdular. Bir az sonra Bahar anası ve qayınatası ile birlikde ezabdan başqa heç ne yaşamadığı evi terk etdi. Oraya aid heç neyi xatırlamamaq üçün her şeyi olduğu kimi qoyub çıxdı.Bahar ilk defe qorxu içerisinde addım atdığı hemin eve qayıtdığı üçün bu qeder xoşbext olacağını heç vaxt düşünmezdi. Yaşar ile aralarında heç bir intimin yaşanmadığı hemin yataq otağı indi ona ele saf ,ele gözel gelirdi ki, vaxtı ile bakire olmadığı haqqında heqiqeti demek üçün burada ne heyecanlar yaşadığını tamamile unutmuşdu. Yaşar 3 gün eve gelmedi. Hemin 3 gün erzinde Bahar Fatehin tekidi ile hekime getmiş ve ona yazılan dermanların qebuluna başlamışdı. Bu 3 gün kifayet etmişdi ki, qız özüne gele bilsin. Şebnem xanım ile Fateh onun üzerinde tir-tir eserken Yuliya öz oğlunun yolunu gözleyir ve arada-bir (şam yemekleri zamanı) ana ile qızına söz atmaqdan da qalmırdı.

<< 1 2 [3] 4 5 >>