rahat idi. Hemin gün Yaşar da öz qerarını vermeli idi. Fateh hele işden qayıtmayan oğlunu qonaq otağında gözleyirdi. Gece saat 10-da Yaşarın maşını darvazadan içeri daxil oldu. Bahar maşından enen erini yataq otağının penceresinden izleyirdi. Yaşar içeri keçen kimi atasının onu harada gözlediyini bilse de, bir başa yuxarı qalxdı. Bahar buna hazır imiş kimi yataqda oturub onu gözleyirdi. Ürek döyüntüleri erine qarşı göstermek istediyi laqeydliyi sünileşdirirdi. Yaşar sakitce keçib onun yanında oturdu. Aralarındakı mesafeni çoxaltmaq isteyen heyat yoldaşını çiyinlerinden tutub özüne doğru dartanda Bahar erinin gözlerinin içine baxdı. -Senden heç ne istemirem, Bahar, heç ne. Eger gözlemek istesen ,gözle, istemesen, get... Uzun -uzun baxışmanın sonunda Yaşar yoldaşının dodaqlarından yenice öpüşmeyi öyrenen genc ve bacarıqsız oğlanlar kimi bir öpüş qoparıb otaqdan çıxmışdı. Bahar hemin gece erini görmedi ve gözlerini ağlamamaq üçün yola getire bilmedi. Seher Yaşar getmek üçün çantasını yığanda ne ise demek üçün ağzını da açmadı. Heç Yaşar da Bahar terefe baxmadı. Otaqda tek imiş kimi apardı özünü. Baharın pencereden ona el etdiyini de görmedi maşına minende. Anası onu teyyareye yola salanda heyat yoldaşının göz yaşlarına boğulduğundan da xebersiz idi, halbuki üreyi her şeyi hiss edirdi. Belelikle onlar növbeti sınağa keçid almışdılar. Bu sınaqdan çıxıb ,çıxa bilmeyeceklerini de heç kim bilmirdi, heç onlar özleri de ...

<< 1 ... 3 4 [5]