qeder de esebi biri deyilem. - Bu gün heç de ele görünmürdün. Kenan gözlerini üzümde sabitledi. - Seni çox incitdim? - Qelbimi qırdın desek daha doğru olar. - Bağışlamağının bir yolu varmı? - Bilmirem. Çiyinlerimi çekib baxışlarımı qarşıya yönlendirdim. - Bütün işlerini men görsem? - Çox asan oldu, ele bil. - Belke, hem gezek, hem de özümü bağışlatmaq üçün ne etmeli olduğumu deyesen? - İşlerinize mane olmayım, Kenan bey? - Menim en vacib işim sizsiniz, Hümeyra xanım. Kinaye ile gülüb ayağa qalxdım ve yan - yana park boyu addımlamağa başladıq. Bir az tutqun, amma son derece sakit bir hava vardı. Bir anda Kenan qarşıma keçib dayandı. - Sen mene inanmırsan? - Deyesen, yox. - Nece yox, Hümeyra? Bes axşam yaşadıqlarımız? Men yuxu görmedim, ele deyilmi? Mene ünvanlanan sualların her biri eseb yüklü idi ve Kenanın meyusluğu hiss olunurdu. - Yuxu deyildi, hetta axşam olanlar bize aid tek heqiqet idi. Amma sebebini öyrendikden sonra, bu heqiqet canımı çox yandırdı. - Sen, ne danışırsan, Hümeyra? Ne sebebi? - Kenan, men bu gün senin Eli ile danışdıqlarını eşitdim. - Bezgince dillendim. - Yeni bizi dinledin. - Mesele budur? - Elbette bu deyil, amma bunun ne qeder yanlış bir şey olduğunu demeyime ehtiyac yoxdur mence. - Men bunları bilirem! Ancaq sen bezi şeyleri bilmirsen! Kenan qollarını qoynunda birleşdirib bir qaşını havalandırdı. - Men neyi bilmirem, Hümeyra xanım? - Meselen, menim zeif biri olmadığımı bilmirsen! - Bilirem, hetta bundan eminem! İkimizinde ses tonumuz istemsizce yükselirdi. - Doğurdan? Ona göre Eliye ele dedin? - Sesimi qalınlaşdırıb onu yansılamağa başladım. - “Bilirem, o, yaşadıqlarından dolayı kövrek biridir” - Bes ne deseydim? “Eli, eslinde, men işlediyimiz günden beri Hümeyranı izleyirem. Bilirsen, o, eynen göründüyü kimi güclüdür” Bunumu deseydim? Eli haqqımda ne düşünerdi? - Ne dexli var? Bu barede heç bir fikir bildirmeye bilerdin. - Düzdür, amma senin qelbini qırmış olmağım bütün fikirlerimi alt - üst etdi. Heç ne düşüne bilmirdim, çünki seni

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>