oturacağı gösterdi. - Oturaq? İkimizde oturduqdan sonra Kenan aramla söze başladı. - Eslinde, men keçmiş heyat yoldaşım, Mehrin ile ailelerimizin isteyi ile evlenmişdik. Aramızda sevgi münasibeti olmasa da, zamanla belke yaranar deyirdim. Amma “belke” ler üzerine evlilik davam etmirmiş… Aramızdakı soyuqluq günbegün artır, getdikce, uçurumla evezlenirdi. Bizi bir araya getiren tek şey er - arvad olduğumuz üçün yatağımız idi… Ayrılmaq istediyimi demek isteyirdim, amma bunun üçün elverişli vaxt tapa bilmirdim. Elinin toyu üçün Bakıya getdiyimde orada seni gördüm. O qeder doğma idin ki, kelimeler bele yetmir o hissi terif etmeye. Düzdür, sene gecikmişdim, ancaq o an bir şeyin ferqine varmışdım, men de sevib - sevile biler, xoşbext ola bilerdim. Mehrinle danışmaq üçün geri dönüşümü tezleşdirdim. Eve geldiyim zaman Mehrin başqasının qollarında idi. Aramızda odlu - alovlu mehebbetin olmamağı onun xeyanetine haqq qazandırmır. Eslinde, ne yalan deyim onun xeyaneti meni teeccüblendirmemişdi. Çünki her bir qadın eri terefinden sevgi görmelidi, lakin men bunu bacarmadım, onu seve bilmedim, aramızdakı hörmeti mehebbete çevire bilmedim. Göz yaşlarımın hıçqırıqla evezlenmesine mane ola bilmemişdim. Yadımdadı, uşaq vaxtı Aycanla kentde hemişe dava ederdik. - Hümeyracan, inan mene, hal - hazırda dünyanın başqa bir yerinde de olsa, eynen senin heyatın kimi bir heyat yaşayan var. Seninle eyni vaxtda oyanan, sen ne edirsense eden biri. Yeni senin ruh ekizin. Bax, buna tesadüf deyirler. - Aycan, besdi çerenledin. Tesadüf deye bir şey yoxdur. Senin bu saydıqlarının hamısı zeruretdir, ezizim. İndi görürdüm ki, Kenanla o qeder benzer heyat yaşamış olmağımızın tek açıqlaması tesadüf idi. Heyatımız, yaşadıqlarımız, hetta hiss etdiklerimiz bele eyni idi. O menim heqiqetende ruh ekizim idi. Bes bizim heyatımız bu qeder benzerliyi, bu qeder tesadüf ola bilerdimi? - Hümeyra, niye ağlayırsan? Xetrine deyecek nese dedim? Kenan ele canıyananlıq gösterirdi ki, gülümsedirdi meni. - Bilirsen, senin

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>