Bolum 17

Atalar demişken, sonrakı peşmançılıq fayda vermez. Eger nese edeceksense, yüz defe düşün. Çünki atdığımız addım esla geri dönüşü olmayan yoldur.Eger seher duranda üzünüzde tebessüm yerine peşimançılıq yer alırsa, o gün en pis günlerinizden biridir. Bacardıqca o gün hamıdan qaçın. Qaçın ki, heç kimin qelbini qırmayasanız. Çünki onda en çox sevdiklerinizi qıracaqsınız. Ve sonda qırılan siz özünüz olacaqsınız...
***
Selim seher saat 5:00-ı gösterende gözünü açıb tavana zillendi. Tavan yad idi. Axı onun otağının tavanı ağ rengde idi. Bu ise mavi idi. Axı bura haradır? Başının ağrısı da onu bir yandan deli edirdi.Birden başını çevirende Saranı yatağın sol terefinde yatan görüb yerinden dik atıldı. Gözlerine inana bilmediyi üçün bir neçe defe gözlerini yumub açdı. Amma Saranın yorğanın altında gizlenen çılpaq bedeni, yastığın üzerine tökülen uzun qara saçları yoxa çıxmırdı.Selim celd yataqdan durub başının ağrısından üzünü turşudaraq dünen ne olduğunu anlamağa çalışdı.Dünen gece yavaş-yavaş gözü önünde canlanmağa başlayanda özüne olan nifreti artmağa başladı. Peşimançılığı pik hedde çatmışdı. Elbette ki, onların arasında nese olmuşdu.Sara kefinden çılpaq yatmayıb ki."Bunu nece eledim? " - deyerek telesik eynini geyinmeye başladı. Sanki geyimini geyindikden sonra her şey geride qalacaqdı.Eynini geyiner - geyinmez Saranı oyatmadan sakit addımlarla otağı terk etdi. Etdiyi sehvin mahiyyetine indi varmağa başlayırdı. Bunu nece etmişdi axı ,o?Qezebini bu yolla söndürmeye, Ayline olan sevgisinden bu yolla xilas olmağa çalışmışdı. Bacara bilmişdimi bes?Ne esebi dinmişdi,ne sevgisi bitmişdi. Bes onda bu ne idi axı o,etdi?Bele bir axmaqlığı nece etmişdi?O, her şeyi mehv etmişdi.Aylinin saf sevgisini mehv etmişdi. Xeyanet etmişdi, eslinde bu sevgiye. İndi tam olaraq bunu derk edecek halda deyildi. Sadece burdan getmek isteyirdi.Hem de bacardıqca tez...Burdan gederek özünü saldığı bu veziyyetden qurtulmaq ,bütün günahlarını yumağa çalışırdı. Metbexe keçib havanın soyuq

[1] 2 3 ... 11 >>