olmasına mehel qoymadan içinde yanan ateşi söndürmeye çalışarcasına bir stekan soyuq su içib telesik gödekçesini geyindi.Ardından telefonunu götürdükden sonra özünü küçeye atdı ve maşına oturub deli kimi sükanı döyeclemeye başladı. "Sen ne etdin, Selim? Ne etdin?" Gözleri doldu. Özünü ağlamamaq üçün gücle saxlayaraq dodağını dişine sıxsa da, alınmırdı. Kişiler de ağlayarmı? Ağlayar, ağlayar. Etdiyi sehvin yükü altında ezilende ele bir ağlayar ki,için yanar...Selim de indi ne qeder ağlamamaq üçün dirense de, mübarizesi boşa çıxmışdı. Gözünden yaşlar axmağa başlayınca sanki üreyinin ateşine sepilirdi. Amma onun ateşini söndürmek yerine,daha da alovlandırırdı. "Men axı ora niye getdim?Niye bele etdim?" - düşündükce deli olurdu Selim.Ayline olan qarşılıqsız sevgisi bir yandan,etdiyi sehv bir yandan,hele bir azdan Saranın zengleri gelecek ki,o da bir yandan onu deli edirdi. Düşüncelerine son qoyaraq maşını işe saldı. Birbaşa maşını eve sürdü. Evin qapısı önüne çatınca içeri girmeye cesaret etmediyi üçün bir az maşında oturdu. Evin işıqları yanmırdı."Bu saatda işıq yanası deyil ki"- düşündü. Aylin yatırdı ,elbette ki. Maşından düşüb asta addımlarla eve girerek ışığı yandırmadan salona keçdi. Televizor yanırdı. Yaxınlaşıb masada duran pultu götürüb televizoru söndürdüyü zaman Aylini divanda oturaq veziyyetde qucağında yastıqça ile yatdığını gördü. Yeniden etdiyi sehv onun içini yemeye başladı. Aylinin onu sevmediyini düşünse bele,başqasına toxunmağı ona xeyanet hesab edirdi. Astadan :"Kaş ki meni sevmiş olaydın. Meni.."-deyerek Aylinin üzüne düşen saçını üzünden çekmek istedi. Elini üzüne aparan anda elini saxladı ve ellerine baxdı.Saranın bedenine toxunan bu ellerle Ayline toxunmaq istemedi. " Axı Sara nece buna razılıq verdi? Meni göndermek yerine nece yatağıma yatdı?"-deye düşünerek Aylini seyr etdi. Nece de mesum yatırdı. Her şeyden xebersiz. Onsuzda,mesum idi, günahsız idi."Onun heç bir günahı yox idi.Başqasını sevmesi onu lekelemir axı. Günahkar etmir axı.Sadece

<< 1 [2] 3 4 ... 11 >>