de,hamısı pis yuxudan başqa heç ne deyildi. Belke de,seher oyananda bu kabus bitecekdi.Suyu bağlayaraq hamam desmalına bükülüb hamamdan çıxdı. Qurulanıb eynine rahat bir şey geyinerek yerine uzandı.Beyni o qeder yorğun idi ki,heç ne düşünmeye taqeti yox idi. Yerine girmeyi ile yatmağı bir oldu.Saat 9-u gösterende Selim yuxudan durdu. Her şeyin bir yuxu olmasını isteyirdi, amma her şey real idi. Başını ovucları arasına alıb sıxdı. Başı dehşet ağrıyırdı.El-üzünü soyuq su ile yuyub özüne gelmeye çalışdı. Ne etse de, heqiqet heqiqet olaraq qalırdı. Otaqda bir az qurdalandıqdan sonra eynini geyinib aşağı düşdü. Aylini görecek qelbi tez - tez çırpınmağa başladı. Aylin her şeyden xebersiz oturub çay içirdi. Yaman düşünceli idi. "Dünen onu da boş - boşuna qırdım",-deye düşündü Selim. Esebi olanda en çox sevdiklerini qırar insan. Selim de Aylini daha çox qırmamaq üçün :"Salam" - deyib evden çıxmaq istedi. Bir az da qalsa,heç de xoş şeyler olan deyildi,bilirdi
-Sabahın xeyir, Selim.
İlahi indi bu ses, bu Selim deyişi ona nece de başqa gelirdi. Aylin ona nece de doğma gelirdi.Dünenki gecenin yaşanmamış olması üçün Selim her şeyini vermeye razı idi. Teessüf ki,o gece yaşanmışdı. Her şey real idi.Aylini gördükce, sesini eşitdikce deli olurdu.İndi onu möhkemce qucaqlamaq,bağrına basaraq saçlarının qoxusunu ciyerlerine çekmek isterdi. Ancaq ede bilmirdi. Eli-qolu bağlı idi. Ayline sarı bele dönmeden çıxışa teref getdi. Aylin celd yerinden qalxdı.
-Selim, dayan!!! - ele hökmle dedi ki sözü, Selim dayanmağa mecbur oldu. Üzünü çevire bilmirdi. Üzü yox idi buna. Özünü günahkar hesab edirdi. Aylinin onu sevmediyini bilerek, etdiyi hereketin ona xeyanet olduğunu düşünürdü.Aylin ona yaxınlaşaraq:
-Selim, ne baş verib?-dedi sakit ses tonu ile.Selimin bu kobud halı Aylini teşvişe salırdı. Az-çox Selimi tanıyırdı.Nese pis hadise olmasa,Selim bele kobud olmazdı. Deqiq bu işin içinde bir şey var idi. Selimin canı neyese sıxılmışdı.
-Heç ne, - üzünü bele çevirmeden sözünü deyib arxası

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 11 >>